“อาสูร บ้า พรายเกลียดอาสูรแล้ว โป้งด้วยแหล่ะ” เสียงหวานๆ ทำหน้าเง้างอนใส่ แถมยังยกนิ้วโป้ให้เขาซะด้วย บอกชัดว่าเจ้าตัวโกรธผู้เป็นอาจริงๆ จะไม่ให้โกรธได้ไง เมื่อชายหนุ่มที่ยืนทำหน้าตาทะมึนทึนตรงหน้ามองร่างบางในชุดทูพีชที่เขาสั่งให้ไปถอด ไม่เหมาะกับเธอในวัยนี้ จึงสั่งให้ไปเปลี่ยนซะ ไม่อยากให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของพวกผู้ชายที่นั่ง นอนอาบแดดอยู่รอบสระว่ายน้ำของโรงแรม ด้วยความรู้สึกหวงแหนสุดๆ แม้โรงแรมแห่งนี้จะเป็นของเขา แต่ใช่จะควบคุมแขกผู้ชายที่มาพักไม่ให้มองเธอด้วยสายตาเล้าโลมร่างบางที่กำลังเดินบิดร่างอันเซ็กซี่ไปมาก่อนจะเดินไปลงสระ อวดเรือนร่างให้ชายหนุ่มทั้งหลายมองตาไม่กระพริบ โดยเจ้าตัวไม่รู้สึกรู้สาใดๆ สายตามุ่งมั่นที่จะลงว่ายน้ำในสระอันสวยงามแห่งนี้เท่านั้น ******** จูบแรก!!! พะพรายอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น จูบใครคิดว่าไม่สำคัญ สำคัญสำหรับเธอมากๆ เพราะเป็นจูบแรก จูบที่อาสูรกำลังได้มันไป จูบที่เธอไม่เคยได้สัมผัส แต่ตอนนี้จูบแรก มาพร้อมกับการลงโทษ การบดแน่นให้เธอรู้สึกเจ็บนิดๆ แต่ก็หวาบหวามเมื่อสัมผัสถึงสิ่งที่สอดผ่านเข้ามาในอุ้งปาก ลิ้นร้อนแสนเกรี้ยวกราวพุ่งเข้ามาเกี่ยวกัน กวัดหาลิ้นเล็กแสนซน เธอไม่รู้จะทำไง ได้แต่ยืนนิ่งๆ สติถูกตรึงไปอยู่กับลิ้นร้อนนั่นซะแล้ว “อืม” คนจูบครางออกมาอย่างพอใจกับความหวานฉ่ำราวกับสัปปะรดหวานฉ่ำ ผลไม้อันขึ้นชื่อของประจวบคีรีขันธ์ที่เขาสั่งมาไว้บริการลูกค้าในโรงแรม จากที่ตั้งใจบดลงโทษ ปิดปาก ปิดเสียงค้านของเธอ กลายเป็นบดควานหาความหวานซะงั้น “อืม พะพรายจ๋า” รสหวานดุจน้ำเมาทำให้อสูรหลงวน งึมงำพร่ำเรียกชื่อของหญิงสาวอย่างแว่วหวาน จนคนฟังอดปลื้มใจไม่ได้ คนที่ได้รับจูบแรกของเธอ กลายเป็น คนที่เธอไม่อยากคาดหวังใดๆ เพราะเขาเป็นบุคคลต้องห้ามสำหรับเธอ จนเธอไม่กล้าคาดเดา คาดหวังใดๆ ทั้งสิ้น แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอบอกตัวเอง กำลังเกิดขึ้นกับเธอ!!! ‘พระเจ้าช่วย กล้วยทอด นี่อาสูรจูบเราเหรอ’ จากความโมโหใส่เขา มลายกลายเป็นความสงสัย ตกใจ ตื่นเต้น และมันกำลังละลายกลายเป็นความหวาน... ‘จริงหรือนี่ เราถูกอาสูรจูบจริงหรือนี่’ พะพรายยังงุนงง ยืนนิ่ง มือที่ดันค่อยๆ ผ่อนความแรงลงกลายเป็นเกาะเพียงเบาๆ บนอกกำยำนั่น ฝ่ามือซ้ายรับรู้ถึงแรงเต้นตุบๆ ใต้ฝ่ามือของเธอ เพราะมันวางตรงหัวใจของอสูรพอดี รับรู้จังหวะเต้นที่ระรัวประทบใต้อุ้งมือของเธอนั่นเป็นอย่างดี “อืม” คนสติอยู่ที่รสจูบครางออกมางึมๆ ในคอ ไม่มีแรงต้านใดๆ อีกแล้ว มีแต่แรงจูบที่คลึงเบาลงอย่างลืมตัว จูบ...หวานล้ำจนเกินคำบรรยาย คนเคยจูบมาหลายจูบ แต่ไม่เหมือนจูบครั้งนี้ จูบนี่ เหมือนจูบแรกของเขา กับสาวคนรักอย่างนุ่มนวล อ่อนหวาน เร่าร้อน และตื่นระทึกให้หวาบไหวสะท้านถึงก้นบึ้งของหัวใจที่ปล่อยให้กันและกันเข้ามาวิ่งอย่างเต็มที่ “พราย พะพรายของอา” อสูรยอมรับในตอนนี้แล้วว่า คนที่ก่อความวุ่นวายให้เขาสับสน ว้าวุ่น หงุดหงิด และหวงแหนอย่างสุดๆ คือคนคนนี้ คนตัวเล็กแต่อวบอิ่ม เซ็กซี่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขาในตอนนี้ และตอนนี้รู้แล้วว่า คนที่มาวิ่งป่วนในหัวของเขานั้นเป็นใคร “ขา” เสียงหวานขานรับเบาๆ แต่ดังสะท้านเข้าไปถึงโสตประสาทของอสูร เขาก้มมองหน้าสวยอิ่มที่เธอเงยหน้าขึ้น ไม่ได้ลืมตา ปากเรียวอิ่มบวมนิดๆ จากแรงบดของเขาเมื่อครู่ แต่กลับน่าจูบซ้ำอีกสักครั้ง แต่ ยัง ยังก่อน อสูรรีรออย่างให้เวลาเธอได้ตั้งตัว คนดื้อค่อยๆ ลืมตาขึ้น ขนตางอนงามค่อยๆ กระดกขึ้นจนได้เห็นดวงตากลมโต สุกใสเป็นประกาย มีแต่ภาพใบหน้าของเขาอยู่ในดวงตาคู่นั้น “พะพราย” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง เพราะนึกอะไรไม่ออก “ขา” คนถูกเรียกขานรับอีกครั้ง ตามองสบอย่างรอคอยคำเอ่ยที่เขาจะเอ่ยออกมา แต่ก็ไม่มี นอกจากคำสั่ง “ทีหลังห้ามใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้นะ แล้วอย่าออกไปว่ายน้ำคนเดียวโดยไม่มีอา จำไว้นะ” เขาสั่งน้ำเสียงเรียบ แต่ดวงตาคมกลับมีประกายที่เธอรับรู้ด้วยสัมผัสว่าไม่ใช่คำสั่ง แต่เป็นคำหวงแหนของเขา “ค่ะ” เธอรับคำสั้นๆ ใจเต้นระทึก “ดีมาก เชื่อฟังแบบนี้แหล่ะน่ารักที่สุด คนเก่งของอา” คนได้ยินคำตอบยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจ ยกมือขึ้นเกลี่ยเบาๆ บนแก้มเนียน เลยถึงเรียวปากอิ่ม ขณะที่เจ้าของสะดุ้ง หน้าร้อนผ่าวกับกิริยาของเขา ทำหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นมา ไม่คิดว่าอาสูรจะแสดงกิริยาหวานได้แบบนี้ ซ้ำคำเรียกเธอนั่น มันสะท้อนเข้าไปในหัวใจที่มันพองโตคับอกอิ่มไปหมดแล้ว “อาสูร” “ใช่ อาหวงพะพรายนะ อย่าทำแบบนี้อีก ไม่งั้นอาจะไม่เตือนนะ” “เอ่อ เตือน ทำไมคะ ก็พรายใส่ของพรายแบบนี้มาตลอด” เธอยังค้าน ในหัวสับสนไปหมด กับคำเรียก คำถามที่ดูจะออกไปในแนวที่ไม่อยากคิดเข้าข้างตนเอง “อย่าเถียงอาสิ อาบอกว่าห้ามใส่ก็ต้องห้าม เดี๋ยวอาจะซื้อให้ใหม่ทั้งหมด ของเก่าทิ้งให้หมดเลย” “อะไรกัน อาจะเอาของพรายทิ้งไม่ได้นะคะ” “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ ก็อาจะไม่ยอมให้แฟนของอาไปตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายอื่นหรอกนะ” คำตอบที่หลุดออกมา ทำทั้งสองสะดุ้ง พะพรายจ้องหน้าอสูร สบตาคมที่จ้องตอบอย่างค้นหาคำยืนยันในคำกล่าวน อสูรตกใจตัวเองเหมือนกันที่ เอ่ยแบบนั้น แต่มันสุดจะทนไหวต่อเสียงของหัวใจและความหวงแหนนี้จริงๆ จึงยืดอกรับตามเสียงหัวใจ แม้อาจจะถูกหญิงสาวหลานนอกไส้นอกสายเลือดนี้ปฏิเสธก็ตาม เขาทำใจแล้ว “ทำไม แปลกใจอะไร ถ้าอาจะบอกว่า อาหวงพะพราย หรือว่าพะพรายไม่อยากให้อาหวง” “ไม่ ไม่ค่ะ พรายได้หมายความแบบนั้น” หญิงสาวรีบค้าน จับแขนใหญ่ที่กำลังจะผละออกจากห่างไว้แน่น กอดร่างหนาไว้ ซบหน้าบนอกกำยำ กลัวเขาจะเข้าใจผิด กลัวเขาจะน้อยใจ กลัวเขาจะไล่เธอไปไกลๆ “พราย พรายดีใจต่างหากล่ะคะ” เธอกระซิบเบาๆ บนอก ยกมือขึ้นจับสาบเสื้อของเขาแก้เขินกับการเปิดเผยหัวใจของตนเอง “พราย”