วันฝนพรำ ชักนำให้ ‘ถนอมนวล’ ได้พบกับ...เขา และเมื่อโชคชะตาทำงานอีกครั้ง หญิงสาวก็ต้องกลายเป็น ‘ภรรยา’ ของใครบางคน เพื่อชดใช้หนี้สินมหาศาลที่บิดาก่อเอาไว้ ไม่สิ...ไม่ใช่...ถ้าจะมีผู้หญิงสักคนที่ต้องเก็บกระเป๋าไปอยู่กับผู้ชายสักคน โดยไม่ได้ผ่านพิธีแต่งงาน ไม่มีการจดทะเบียนตามกฏหมาย ไม่มีแม้แต่สีหน้ายินดียินร้ายของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘สามี’ ล่ะก็... ถนอมนวลก็ไม่รู้ว่าจะใช้คำ คำไหนแทนสถานะของตัวเองต่อผู้ชายที่ชื่อ ‘ประวีณ’ ดี! ................. หากความรักเป็นเรื่องง่าย...มันก็คงเหมือนกับการต่อจิ๊กซอว์นั่นล่ะ เมื่อมันเคยเป็นภาพผืนเดียวกันมาก่อน ไม่ว่ายังไง ภาพที่ออกมาก็ต้องสมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติเสมอ ทว่า...ใครจะรู้ ภาพของเธอกับเขาจะเป็นภาพผืนเดียวกันหรือไม่ หรือ...ถนอมนวลอาจเป็นแค่...ชิ้นส่วนหนึ่งของจิ๊กซอว์อีกภาพ และไม่มีวันที่จะประกอบกับความเป็นตัวเขาได้เลยทั้งชีวิต...