“พุดซ้อน ช่วยโยธกาด้วย ถูหลังให้หน่อยจ่ะ” โยธกาในชุดกระโจมอกซึ่งบัดนี้เริ่มเปลือยเปล่าจากเสื้อผ้าอาภรณ์ใด ๆที่กำลังถูกถอดออกจนเหลือแต่ร่างขาวอวบสวย ผิวนวลเนียนน่าจับต้อง “ได้สิที่รักของพุดซ้อน” พุดซ้อนถือใยบวบแล้วบรรจงถูบนหลังของโยธกาด้วยความอ่อนโยน มือเรียวสวยของพุดซ้อนเริ่มลูบไล้ไต่ตามเอวบางคอดของโยธกาด้วยความนุ่มนวล ใบหน้าสวยของโยธกาเชิดชูสูงขึ้นอย่างเคลิบเคลิ้มในความเสียวและโปรดปรานจากมือนุ่มของพุดซ้อนที่บริการความรักและผ่อนคลายให้กับเธอตั้งแต่ยังเป็นเด็กจนโตเป็นสาว เสียงซี๊ดปากเบา ๆด้วยความสุขอย่างต่อเนื่อง พุดซ้อนเริ่มซุกไซ้ใบหน้าสวยของเธอไปตามซอกคอขาวของโยธกาด้วยความรักพลางโยกกายย้ายมาที่ด้านหน้าของโยธกาแล้วประกบริมฝีปากนุ่มของเธอลงบนริมฝีปากบางสวยของโยธกาอย่างหิวกระหายในรสรักที่รอคอยมาเป็นเวลาหลายวัน ทั้งสองสาวต่างผลัดกันรุก-รับ เพื่อแสดงออกซึ่งความรักของเธอทั้งสองคนด้วยใบหน้าอันมีความสุขและเคลิบเคลิ้มท่ามกลางความหอมของกลิ่นน้ำบุหงา น้ำอบ น้ำหอมที่เป็นส่วนผสมอยู่ในน้ำที่เธอทั้งสองใช้อาบ นี่เป็นความสุขที่เธอทั้งสองได้จับต้องมันมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และไม่เป็นที่สงสัยของคนในครอบครัวเลย ค่ำคืนแห่งความสุขได้เกิดขึ้นอีกครั้งในห้องนอนใหญ่ท่ามกลางกลิ่นหอมของดอกไม้ที่โชยกลิ่นมาตามลม โดยเฉพาะกลิ่นที่โดดเด่นและหอมหวานอย่างเช่น ดอกพุดซ้อน หรือดอกเก็ดถะหวาที่มีความหมายต่อโยธกาและพุดซ้อนมาก เพราะเธอทั้งสองได้ร่วมกันปลูกดอกไม้นี้เอาไว้ที่สวนข้างห้องนอนของเธอทั้งสองมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ภาพความทรงจำต่าง ๆผุดขึ้นมาเมื่อกลิ่นดอกเก็ดถะหวาโชยกลิ่นเข้ามาเตะจมูกของหญิงสาวทั้งสองคนพร้อม ๆกัน มือเรียวบางของโยธกาเริ่มซุกซนไปตามลำตัวนุ่มของพุดซ้อนอย่างเคยชินในกิจวัตรก่อนนอนของทุก ๆวัน ยกเว้นในวันที่มีรอบเดือน “โยธการักพุดซ้อนมากนะจ๊ะ ชาตินี้เราสองคนจะไม่มีวันพรากจากกันเป็นอันขาด โยธกายอมทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนได้อยู่ร่วมกันอย่างนี้ตลอดไป โย...รักพุดซ้อนจ่ะ รักมาก และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าด้วยเหตุอันใด โยจะขอรักพุดซ้อนไปจนกว่าเราสองคนจะตายจากกันไปเอง” ใบหน้าสวยซุกไซ้ไปตามลำคอนวลเนียนของพุดซ้อนด้วยความรัก จนพุดซ้อนอดรนทนไม่ไหวและผงกหัวของเธอขึ้นมา