“ฉันชอบความปากดีของเธอจริงๆ เพ...” “อย่ามาเรียกชื่อฉันแบบนั้น” “ถือตัวซะด้วย... แต่ฟังนะเพตรา เธอรู้ไหมว่าคนอย่างฉันชอบเอาชนะความปากดีด้วยอะไร” “....” เขาไม่ได้พูดแต่กลับใช้สายตาบอกฉันแทนว่าสิ่งที่เขาจะใช้เอาชนะฉันคืออะไร... เซ็กส์อย่างนั้นเหรอ? “ไม่มีทาง” ฉันแทบอยากจะแค่นหัวเราะออกมา ส่ายหน้าเหมือนสิ่งที่เขากำลังคิดเป็นเรื่องตลกและไร้สาระที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมา “แล้วเธอจะรู้เอง...ว่าฉันจะทำให้เธอกลับมาที่นี่และยอมเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอนของฉันอีกครั้งได้ไหม” “....” “....” เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าฉันเกลียดคนไม่ผิดจริงๆ