อะไรบ้างในโลกนี้ที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้ พายัพไม่รู้หรอกว่าเขาตกหลุมรักยัยเด็กดื้อตอนไหน แต่ถ้ารักแล้วรักเลย เป็นเมียเขาแล้วต้องเป็นไปตลอดชีวิต เปลี่ยนใจไม่ได้อีกแล้ว สายป่านเกลียดคนบ้าอำนาจไม่เจียมสังขารที่สุด แก่แล้วยังจะมองเธอด้วยสายตาวิบวับอีก แต่ไม่รู้ทำไม เวลาโดนเกี้ยวเธอกลับเขินอาย ทั้งๆ ที่รู้สึกเกลียดเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากัน หรือที่เค้าเคยบอกว่า “เกลียดอะไรได้อย่างนั้น” จะเป็นจริงเข้าแล้ว *** “ตัวสั่นเชียว เสียงก็สั่น แสดงว่าไม่มั่นใจ ไม่รู้ล่ะต่อไปฉันจะรุกจีบเธอแล้วนะ” “จีบทำไม เค้าไม่ชอบคนแก่” พายัพแทบสำลักเมื่อได้ยินแบบนั้น นึกเข่นเขี้ยวในใจ “คำก็แก่สองคำก็แก่ ไม่รู้หรือไงมีแฟนแก่ๆ อบอุ่นดีออก” “ไม่ชอบ เค้าเกลียดคนแก่” เธอพยายามดิ้นเขาก็กอดเอาไว้ มีความสุขชะมัดที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเธอ “เคยได้ยินไหม เค้าบอกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น” “งั้นไม่ชอบเฉยๆ ก็ได้” “คนแก่ดีออก ไม่ต้องสร้างเนื้อสร้างตัวแล้วล่ะ ฉันรวยอยู่แล้ว เป็นแฟนฉันรับรองว่าฟินนะ” *** “วันก่อนน่ะ จูบหวานมากนะ” “คนบ้า!” เธอทำตาเขียวใส่ แต่ไม่น่ากลัวสักนิด กลับน่ารักจนพายัพอยากจับฟัดทำเมียเสียเดี๋ยวนี้เลย “ไม่เคยโดนจูบเหรอ ถึงได้เป็นลม” “ห้ามพูดนะ คนฉวยโอกาส” เธอดิ้นแต่มือโดนรวบเอาไว้ ได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ ทำอะไรเขาไม่ได้ ยิ่งเขาพูดเรื่องที่เธอโดนจูบแล้วเป็นลม ยิ่งอยากจะประทุษร้ายเขานัก