'เขา' ต้องการเพียง 'เธอ' อดีตน้องสาวจอมซนคนนี้เท่านั้นที่คู่ควรที่สุดในแผนการคู่หมั้นกำมะลอตบตามารดา ทว่ามันกลับมีนัยยะบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้เกมจับปูใส่กระด้ง แผนการทั้งมวลมีรางวัลสูงสุดคือเกาะนกร้อยพันธุ์ และที่เหนือกว่านั้นคือ...หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ โปรย “ครามมีอะไรติดหน้าหรอ?” “อืม เดี๋ยวพี่เอาออกให้นะครับ” นายนัยน์หัวเราะร่วน ก่อนจะยื่นมือเข้าลอบสัมผัสใบหน้าขาวใสที่ปราศจากเครื่องสำอางค์แต่งแต้มสีสันเหมือนหญิงสาวคนอื่นๆ ที่เขาเคยเข้าใกล้ แต่แปลกที่รอยยิ้มและดวงตาใสแป๋วของเธอมันกลับมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาของเขาอย่างบอกไม่ถูก "เดี๋ยวเช็ดเองก็ได้ ครามไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ" คนถูกโดนหัวเราะเยาะถึงกับขมวดคิ้วมุ่ยหน้าแล้วพยายามจะปัดมือออก "อาๆ ไม่ขำแล้วก็ได้" นายนัยน์ถึงกับหุบยิ้ม ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนปลายนิ้วไปนวดคลึงบริเวณผิวแก้มแดงๆ “ทำตัวเป็นเด็กไปได้ ดูซิ! กินเลอะเทอะไปหมดเลยเห็นมั้ยครับ" "ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เด็ก!" "ฮ่าๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่แก้มของน้องยังนุ่มนิ่งน่าหอมไม่เปลี่ยนเลยนะ" "พี่นาย!!!"