"การแต่งงานที่วาดหวังเพราะเขาคือชายในดวงใจกลับนำมาซึ่งบาดแผลฉกรรจ์ ซูม่านลู่ในตอนนั้นหวังเพียงความอ่อนโยนสักเศษเสี้ยวจากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี แต่เขากลับ ‘ลงโทษ’นางในสิ่งที่นางไม่ได้เป็นผู้ก่อ แต่นางก็อดทนเพียงเพราะว่า ‘รัก’ เท่านั้นเอง กระทั่งเห็นหนังสือหย่าที่ฝากข้ารับใช้ส่งมา ฟางเส้นสุดท้ายของนางก็ขาดผึง! เวลาล่วงเลย ซูม่านลู่วันนี้คือผู้นำตระกูลพ่อค้าอันดับหนึ่งแห่งแดนใต้ซึ่งไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกิน เหยียนเฟยสี่ พบกันคราวนี้นางจะให้เขาได้เข้าใจเสียใหม่ ว่าสองปีอันขื่นขมนั้น เขา ‘ติดค้าง’นางมากมายเพียงใด และเขาสมควรต้อง ‘ชดใช้’อะไรแก่นางบ้าง"