“คุณเห็นฉันเป็นอะไรฮะราฟล์! สินค้าที่คุณอยากซื้อหามาครอบครองโดยวิธีใช้เงินฟาดหัวเอามาใช่ไหม แล้วถ้าเบื่อคงคิดจะขายต่อให้ใครก็ได้อย่างนั้นล่ะซิ” เธอตะโกนถามเขาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “ใจเย็นคารา ฉันแค่ไปขอเธอกับพ่อแม่ให้ถูกต้อง เพราะฉันอยากให้เกียรติเธอต่างหากแมวเหมียว ไม่ใช่ไปเจรจาซื้อขายอย่างที่เธอคิด” เขาอธิบายอย่างใจเย็น “ที่สำคัญ ถ้าเปรียบเธอเป็นสินค้าจริง ก็เป็นสินค้าล้ำค่าที่ฉันไม่มีวันจะขายต่อให้ใครอย่างแน่นอน อย่างเธอนี่ฉันซื้อไว้ขึ้นหิ้งบูชาเช้าบูชาเย็นเลยไม่ว่า” “ไม่ขำ ฉันไม่ใช่วัตถุมงคลจะได้ไว้ขึ้นหิ้ง” เธอปรายตาค้อนเขาพลางเอ่ยเสียงสะบัด “คุณเคยถามฉันไหม ว่าฉันเต็มใจจะแต่งงานอยู่กินกับคุณหรือเปล่า หรือไม่เคยเห็นความสำคัญของจิตใจคนอื่น ขอแค่คุณพอใจเท่านั้นใช่ไหม” “ที่ฉันไม่ถามก็เพราะคิดถึงลูกก่อนเรื่องของเราสองคน ฉันอยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องก่อนลูกเราจะเกิด และฉันมั่นใจว่าจะสามารถทำให้เธอรักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอได้อย่างแน่นอน ฉันถึงตัดสินใจทำเพื่อลูกของเราเป็นลำดับแรก” “เฮอะ...มั่นใจว่าจะทำให้ฉันรักคุณ มันจะเข้าข้างตัวเองมากไปไหมราฟล์ คุณคิดว่ามีดีอะไรจะมาทำให้ฉันหวั่นไหวและเผลอใจรักผู้ชายเลวๆ อย่างคุณได้ฮะ” เธอเบะปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้พลางเอ่ยอย่างมีโทสะ “คงเป็นเซ็กซ์ละมั้ง” เขาตอบหน้าตาเฉย ดวงตาพราวอารมณ์ขัน ก่อนเปิดยิ้มกรุ้มกริ่มมองเธอพร้อมกับเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ “ฉันมั่นใจว่าทุกครั้งที่เราเมคเลิฟกัน ฉันมีดีจนทำให้เธอพึงพอใจได้แน่ๆ จริงไหมแมวเหมียว” “ทุเรศ! คุณคิดว่าแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียวแล้วจะทำให้ฉันยอมแต่งงานกับคุณหรือไงราฟล์ ผู้หญิงไม่ได้บ้าเซ็กซ์เหมือนผู้ชายอย่างพวกคุณหรอกนะ ก็แค่เซ็กซ์ระดับอนุบาลที่คุณทำกับฉัน มันไม่ได้พิเศษพอจะทำให้ฉันลืมความระยำตำบอนอื่นๆ ของคุณได้หรอกนะราฟล์” “ดิ-โอ! เซ็กซ์ระดับอนุบาล” เขาทำตาโตมองเธออย่างไม่อยากเชื่อ พลางทวนประโยคประชดประชันของเธอเสียงสูงแล้วเอ่ย “แม่สาวน้อย...ถ้าที่ผ่านๆ มาเธอเรียกมันว่าระดับอนุบาลละก็ เห็นทีฉันคงต้องเพิ่มเลฟเวิล ขึ้นอีกขั้นสินะ ลองระดับปริญญาเลยเป็นไงหืม...” เขาเอ่ยอย่างมันเขี้ยวพร้อมกับจู่โจมเข้าชิดตัวแม่สาวน้อยอย่างไม่ให้ตั้งตัว ไอร้อนจากเรือนกายราฟาเอลโลดึงดูดและยั่วยวน ขณะที่เขาบดจูบลงบนเรียวปากของเธอ เสียงอุทานเบาๆ เล็ดลอดจากลำคอระหง เขารุกรานทุกซอกทุกมุมในปากของเธอ จนเธอต้องเผยอริมฝีปากขึ้น รสมินต์จากหมากฝรั่งที่เขาชอบเคี้ยวซึมผ่านเข้ามาบนปลายลิ้นของเธอ ความหิวโหยรสปรารถนาที่ร้างราไปเอ่อท่วมความรู้สึกของเธอไม่มีการยับยั้ง เธอไม่รู้ว่าอารมณ์ฉุนเฉียวเลือนหายไปได้อย่างไร ทั้งที่ก่อนหน้าเธอโกรธจนแทบจะฆ่าเขา แต่เถียงกันไปมาไฉนความโมโหจึงถูกแทนที่ด้วยอารมณ์โหยหา เธอโอบแขนรอบไหล่เขาแล้วกอดร่างหนาแน่น