เมื่อ 'มาวิน' ถูกแม่ของเขาส่งไปฝึกแมนกับ 'ผู้กองสายฟ้า' ซึ่งเป็นลูกชายของเพื่อนสนิท เรื่องวุ่นๆปนฮาจึงเกิดขึ้นที่กองร้อย มาตามติดชีวิตมาวินกันว่าเขาจะแมนหรือมีแฟนกันแน่ ************************* “ไม่เอาวินไม่ไปนะแม่!” มาวินแทบสำลักน้ำขณะนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร เมื่อได้ยินประโยคที่แม่เขาเพิ่งจะบอกเมื่อสักครู่ “แกต้องไป! ฉันคุยกับพี่สายฟ้าเค้าไว้แล้วห้ามปฏิเสธเด็ดขาด!” นั่นเป็นคำสั่งที่เขาเองก็ขัดไม่ได้ยังไงก็ต้องไปสินะ เขาไม่รู้จะอธิบายกับแม่ยังไงดีในเมื่อเขานั้นแมนเต็มร้อยแต่แม่ก็ไม่เชื่อ เพียงแต่รูปร่างของเขามันกลับตรงกันข้ามสิ่งที่พูดออกมา มันทำให้คนที่อยู่ตรงหน้านี้เข้าใจอะไรผิดๆและส่งเขาไปฝึกบ้าบออะไรก็ไม่รู้กับลูกชายของเพื่อนสนิทของท่าน แค่ได้ยินชื่อเขาก็ไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย เพราะสมัยยังเป็นเด็กก็ไอ้พี่สายฟ้านี่ล่ะที่ชอบแกล้งเขาตลอดเวลาที่แม่ของทั้งสองมาพบปะสังสรรค์กัน และที่สำคัญสายฟ้านั่นล่ะที่ชอบล้อเลียนเขาว่าเด็กเป็นผู้หญิงและชอบมากอดเขาอยู่บ่อยๆ แต่นั่นมันผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ************************ “ป่ะขึ้นห้องกัน” สายฟ้าเดินไปกอดคอคนตัวเล็ก แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นมาวินสะบัดตัวออกแล้วรีบเดินขึ้นห้องไปทันทีโดยไม่รอ สายฟ้ามองตามหลังแล้วยิ้มที่มุมปากด้วยความเอ็นดู เวลาคนตัวเล็กงอนช่างน่ารักมากเหลือเกิน เมื่อมาวินเดินมาถึงห้องแล้วก็รีบหอบผ้าห่มและหมอนมาวางไว้ที่พื้นเหมือนเดิม หลังจากนั้นก็นอนคว่ำหน้าอยู่อย่างนั้น “ทำไมลงไปนอนที่พื้นล่ะไหนพี่บอกว่าให้มานอนบนเตียงไง” สายฟ้าถามคนตัวเล็กที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ “.......” มาวินเงียบ “ฮึก ฮือๆๆ” สายฟ้าหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้สะอื้นของคนตัวเล็ก “ร้องไห้ทำไม โกรธพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาเดินไปนั่งลงข้างๆแล้วเอื้อมมือไปลูบที่ศีรษะของคนตัวเล็กอย่างเบามือ “ออกไปไกลๆเลย” มาวินไม่มีท่าทีว่าจะยอมอ่อนลงแต่อย่างใด “คนทำผิดก็ต้องโดนลงโทษหรือไม่จริง” สายฟ้าช้อนร่างน้อยๆนั้นขึ้นมา “จะทำอะไรปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้นะพี่สายฟ้า ปล่อย!!” มาวินร้องโวยวายแล้วก็ดิ้นไปมาบนอ้อมแขนแกร่ง “อ่ะ...ปล่อยแล้ว” สายฟ้าวางคนตัวเล็กลงบนเตียงแล้วยืนมองอย่างเหนื่อยใจ เขารู้สึกว่ามาวินทำตัวงอแงอย่างกับเด็ก เขาไม่เคยต้องเอาใจใครอย่างนี้มาก่อนแม้กระทั่งกับเพียงฝันแฟนสาวของเขาเองก็ตาม “ผมจะไปนอนข้างล่าง” มาวินลุกขึ้นพยายามจะลงไปที่พื้นอีกครั้ง จนสายฟ้าต้องรวบตัวเอาไว้แล้วกดลงบนเตียงอีกครั้ง “ทำไมต้องดื้อด้วยพี่จะไม่ไหวแล้วนะ” **************************** สายฟ้ารีบลุกขึ้นแล้วเขย่าตัวร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆ “ตัวเล็ก” “ตัวเล็กครับตื่นเร็ว” มาวินเริ่มรู้สึกตัวแล้วก็งัวเงียอยู่อย่างนั้นก่อนที่จะมองหน้าคนตัวโต “กี่โมงแล้วเนี่ย” มาวินเอามือขยี้ที่หางตาพลางค่อยๆลุกขึ้นนั่ง “ไม่รู้ว่ากี่โมงแต่ตอนนี้เรารีบขึ้นไปข้างบนก่อนเร็วแฟนพี่กำลังยืนอยู่หน้าบ้าน” สายฟ้าเอ่ยด้วยความรนราน “เฮ๊ย! จริงดิถ้างั้นเดี๋ยวผมขึ้นไปล่ะนะ” เมื่อมาวินได้ยินก็ตกใจแล้วรีบลุกขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าที่วางเกลื่อนอยู่ที่พื้น “ผมขึ้นไปแล้วนะ” พูดแล้วมาวินก็รีบวิ่งขึ้นบันไดจนเสียงดังสนั่น ******************************* “พี่ดูแลตัวเองดีๆนะครับ” “เราก็เหมือนกันดูแลตัวเองดีๆ ถ้าคิดถึงก็ให้ดูแหวนของเรานะพี่จะอยู่ในนั้น” “ครับ...ผมจะรอพี่นะ” ทั้งสองคนกอดกันอยู่นานแล้วสายฟ้าก็กลับไป *******************************