“วันหนึ่งๆ นี่ลื้อทำกี่อาชีพ เห็นจ่าบอกว่าไปเข็นผักที่ตลาดด้วย” “...” ไอ้ใบ้ชูสามนิ้ว การเข็นผักที่ตลาดก็เป็นการเก็บข้อมูลเหมือนกัน “มาทำงานกับอั๊วไหมล่ะ แล้วจะได้ไม่ต้องไปถือไพ่อีก ขืนลื้อเทียวไล้เที่ยวขื่ออยู่ที่บ่อนบ่อยๆ ตำรวจเอาจริงขึ้นมาซักวันลื้อจะแย่เอา” “...” ส่ายหน้าไว้ก่อนก็แล้วกัน เฮ่อ... เป็นฟ้าพร่างดาวแท้จริงแสนลำบาก “อ้าว ทำไมล่ะ? อั๊วไม่เอาเปรียบลื้อหรอกน่า มีข้าวให้กินมีเงินให้ใช้ ลื้อมาคอยทำความสะอาดบ้านกับทำอาหาร อย่างอื่นอั๊วไม่ซีเรียส” “...” ไอ้ใบ้ทำท่าคิด “เอาน่า อั๊วไม่อยากจ้างแม่บ้าน เกรงใจเขา ผู้ชายเหมือนกันอั๊วจะได้ทำอะไรสะดวก ไม่ต้องเกรงใจมาก” ก็ฉันนี่แหละแม่บ้าน! แต่... เอาก็เอา อย่างน้อยคลาดจากแหล่งข้อมูลในวงไพ่ หล่อนอาจได้อะไรจากเขาบ้าง ฟ้าพร่างดาวทราบว่าตัวเองคิดผิดก็อีตอนที่เดินเข้าไปในบ้านตอนสายวันรุ่งขึ้น... หล่อนเจอชีเปลือยยืน ‘ตระหง่าน’ อยู่กลางบ้าน “อ... อะ” เสียงแผดร้องกลับกลายเป็นเสียงอึกอักในลำคอ ทั้งๆ ที่ในใจชักดิ้นชักงอเป็นหมาถูกน้ำร้อนลวก ไม่ใช่ว่าเกิดนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นไอ้ใบ้หรอก มันร้องไม่ออกต่างหาก! หอกหัก! เกิดมาฟ้าพร่างดาวไม่เคยหยาบคายอย่างนี้ แต่ตอนนี้ขอหยาบมากๆ ถ้าเป็นเพื่อนสมัยเรียนมาเจออย่างนี้มันจะด่า ไอ้สากกะเบือทิ่ม! ผู้กองยืนโป๊อล่างฉ่างอยู่กลางบ้าน นอกจากจะหล่ออย่างกับพระเอกหนังแขกตอนเข้าฉากเป็น ชีเปลือยแล้ว ‘ผู้กองน้อย’ ยังโด่เด่ชี้หน้าผู้เปิดประตูเข้ามาเยือนอย่างก้าวร้าว ครั้นพอเงยขึ้นมาเจอหล่อนยืนอ้าปากค้าง ตาค้าง มองอยู่ก่อนแล้ว อีตาผู้กองใหญ่ก็ยิ้มแต้ มีหน้าอวดด้วยกริยา ‘ผึ่ง’ เต็มที่ “เป็นไง ตะลึงเลยละสิ” ตอนที่พูดต้องยักคิ้วไปด้วยสองหยึก ฟ้าพร่างดาวละอยากกระโดดเข้าไปตะกุยหน้า แต่เพราะนึกขึ้นมาได้ว่า ไอ้ใบ้จะตกใจไม่ได้เพราะมันก็ต้อง ‘มี’ เหมือนๆ กันแหละ! เจ้าตัวจึงทำกริยาอันเรียกได้ว่า ‘แยกเขี้ยว’ ให้ผู้กองหนึ่งที พร้อมๆ กับยกสองมือวาดเป็นวงกลมใหญ่กับทำสีหน้าหน้าปลื้มปริ่มส่งไปให้พร้อมชูหัวแม่โป้ง ปากพะงาบๆ ว่า “ซู้ดยอด!” เตมินทร์มองท่าทางมันแล้วหัวเราะร่า ลูกผู้ชาย... เขารู้กัน สมัยเรียนถูกเรียกเป็นพี่ใหญ่ก็เพราะอย่างนี้แหละ!