“ท่านจะยอมเป็นของข้าหรือไม่ยอดรัก” นางโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหูของหลี่อ้าย แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงวาบหวาม “เจ้ามิควรทำเช่นนี้...หากผู้ใดมาพบเห็นเข้าเจ้าจะเสียหายได้” น้ำเสียงติดขัดเอ่ยท้วง เขาไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับนาง เวลานี้ร่างกายของเขากำลังตอบสนอง แม้จะพยายามฝืนแค่ไหนก็ตาม “ถ้าท่านกลัวข้าจะเสียหาย ท่านก็แต่งกับข้าและมาเป็นสามีของข้าสิเจ้าคะ” “เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้” พูดพลางเมินหน้าหลบไม่ยอมสบตากับหลินฟาง “ข้ารักท่านและท่านก็รักข้า ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้ ท่านทนได้หรือหากข้าต้องเข้าหอกับชายอื่น ทนได้หรือหากเขาเชยชมข้าทั่วทั้งร่างกาย” นางกล่าวน้ำเสียงสั้น พร้อมจับมือของหลี่อ้ายมาทาบไว้ตรงหน้าอกของตน “ท่านตอบข้ามาสิว่าท่านทนได้ หากเขาคนนั้นสัมผัสตรงนี้ของข้า ท่านต้องการให้เป็นเช่นนั้นจริงๆหรือ”