การเดินทางของแต่ละคนมักจะเริ่มต้นด้วยเหตุผลต่างๆกันเสมอ สำหรับเรา มักอาจจะฟังไสยศาสตร์หน่อยๆ เพราะมันเริ่มต้นจาก “ระลึกชาติ” เรื่องการเดินทางครั้งนี้ มีความรู้สึกระลึกชาติตั้งแต่ที่เห็นประเทศนี้ในรูปภาพ เรารู้สึกอยากกลับไปแล้วก็เลยปักหมุดอยากไปประเทศโรมาเนียที่ที่ไม่ค่อยมีคน และมันคงจะเป็นแค่ความอยากอยู่แบบนั้น ถ้าไม่นับว่าเราได้รู้จัก ชาวโรมาเนียคนหนึ่งและเป็นคนที่ทำให้การเดินทางครั้งนี้จริงจังขึ้นมา เขาชื่อมิไฮเป็นแขกของโฮสเทลที่เราทำงานอยู่ และเราก็ได้เริ่มรู้ว่าที่นี่ไม่ได้อันตรายและเป็นเมืองลับแลไม่ควรไปแบบที่ใครๆเขาขู่หนักไว้ เรายังเชื่อว่าเรามีบางอย่างผูกพันกับโรมาเนีย เราจำวันที่เท้าของเราเหยียบลงที่เมืองหลวงของประเทศนี้ได้ ภาพฉายวาบเข้ามาในหัว เอ้ยยยเรารู้จักเมืองนี้ Bucharest“บูคาเรสต์” สมองอึนๆมีภาพกลับไปกลับมา ถ้าเดจาวูไปข้างหน้านี่ก็ย้อนหลังอ่ะ สักเสี้ยววินาที เหมือนเราเคยมาที่นี่รู้จักที่นี่แล้วจริงๆ