สาวน้อยผู้ที่ถูกชะตากรรมกลั่นแกล้งและรับผิดชอบในสิ่งที่พ่อไม่ได้ก่อ ต้องมาตกอยู่ในกรงทองของจอมมารผู้ที่เห็นเธอเป็นแค่ของแถมขัดดอก ตัวอย่าง “ฉันให้เวลาสองวันเอมิกา ถ้าเธอหาเงินมาคืนฉันไม่ได้ ฝ่ายกฎหมายของบริษัทจะดำเนินคดียึดทรัพย์เธอทันที” “ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณยึดบ้านไป ฉันกับพ่อจะไปอยู่ที่ไหน ให้เวลาฉันหน่อยนะคะ” เธอบอกวิงวอน แต่เมธาไม่คิดจะสนใจ “นั่นเป็นปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน แต่ถ้าเธอมีเงินมาตัดดอกเบี้ยฉันอาจจะคิดดู” เขาบอกขณะรถวิ่งไปบนถนนด้วยความเร็วปกติ “ฉันต้องกันเงินไว้รักษาพ่อนี่คะ ยังไงฉันจะเร่งหางานทำเพื่อหาเงินส่งดอกให้คุณ” เธอก้มมองมือตัวเองเพื่อเก็บความอ่อนล้าไว้ไม่ให้เขาเห็น “ฉันมีข้อเสนอถ้าเธอสนใจ” “ข้อเสนออะไรคะ” เธอจ้องเขาอย่างสนใจ ไม่คิดว่าเขาจะผ่อนผันให้ง่ายๆ แบบนี้ แต่เอมิกามีความหวังได้ไม่นานก็หน้าแดงก่ำเมื่อรู้ข้อเสนอเขา “อยู่กับฉันสองเดือน ฉันยกหนี้ให้หมด” เขายกไหล่ราวกับข้อเสนอเป็นเรื่องปกติ เอมิกาถึงกับพูดไม่ออกมองเขาอย่างโมโห และอารมณ์ชั่ววูบทำให้เธอตบหน้าเขาเต็มแรง เพี๊ยะ… หน้าคมหันไปตามแรงกระแทก กรามแกร่งนูนเป็นสันจนเธอต้องขยับห่างไปชิดประตูอีกฟาก เมธาหันหน้ามามองคนที่กล้าแตะเขาช้าๆ และสบตาหวาดหวั่นเหมือนกวางน้อยกำลังถูกบ่วงนายพราน “แน่มากที่ตบหน้าฉันเอมิกา” เขาลูบแก้มช้าๆ เพื่อบรรเทาความเจ็บ สายตาคมแข็งกร้าวจนน่ากลัว หญิงสาวขยับถอยไปชนประตูและเบียดตัวจนชิด “ฉะ…ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอตอบเสียงตะกุกตะกัก เมธาแสยะยิ้มประกบมือกับต้นแขนเธอแล้วกระชากเข้ามาหา ร่างบางลอยหวือมาปะทะร่างแกร่ง