เพราะความบาดหมางของผู้ใหญ่พาให้ความรักในรุ่นลูกวุ่นวายสับสน เหมือนมีกำแพงกั้นขวาง ‘เธอ’…จะทำเช่นไร เมื่อพบว่าหัวใจทั้งดวง วางไว้กับลูกชายของศัตรูผู้เป็นต้นเหตุให้บิดาบังเกิดเกล้าต้องเสียชีวิตอย่างอัปยศ และ ‘เขา’…จะทำอย่างไร เมื่อพบว่า แค้นครั้งนี้มีแต่จะทบทวีคูณขึ้นไม่จบสิ้น ถ้าความแค้นคือการทำลายล้าง คือความเกลียดชังที่ไม่มีจุดสิ้นสุด…การให้อภัย ก็คือจุดเริ่มต้นของความรักที่ยั่งยืน… แต่จะทำได้อย่างไร ในเมื่อการ ‘อภัย’ นั้น พูดง่ายทำยากเหลือเกิน…