“นี่มันห้องนอนนี่” เธอหันกลับไปถามแต่พิชัยออกจากห้องและปิดประตูเสียก่อน “ก็ห้องนอนนะสิ หรือเธอคิดว่าฉันจะพาเธอไปทำอะไรกันในห้องอื่น” หญิงสาวมองหาต้นเสียงและถอยหลังไปชนเข้ากับกำแพงยักษ์ ทอฝันเห็นเจ้าของเสียงก็ต้องหน้าซีดด้วยความหวาดหวั่น ดวงตากลมโตมองประตูและวิ่งไปเปิดประตูเพื่อหนีให้พ้นเขา แต่กวีคว้าข้อมือบางไว้แล้วกระชากเข้ามาหาตัว “จะไปไหนทอฝัน” “ปล่อยนะ ปล่อย ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” เธอดิ้นออกจากวงแขนแข็งแกร่ง กวีหัวเราะหึหึในลำคอขณะยิ้มอย่างพอใจกับความนุ่มหยุ่นที่สัมผัส “ทำไมไม่ใส่ชุดที่คนของฉันเอาไปให้” เขาถามน้ำเสียงเย็นชา ทอฝันทั้งหวาดหวั่นและหวาดกลัวเพราะไม่เคยเจอสถานการณ์บีบคั้นแบบนี้มาก่อน “เอ่อ มันโป๊เกินไป ปล่อยฉัน ฉันเปลี่ยนใจแล้ว แต่จะไปหาเงินมาคืนคุณ” เธอดิ้นขลุกขลักในวงแขนแข็งแรง “เธอจะไปหาเงินที่ไหนมาใช้ฉันหรือจะเร่ขายตัว ใครจะใจป้ำซื้อเธอในราคาที่ฉันให้” เขายิ้มเหยียดหยันทอฝันน้ำตาซึมด้วยความเสียใจกับสิ่งที่ต้องทำ “คงมีคนที่เขาไม่หน้าเลือดเหมือนคุณให้ฉันยืมเงิน” เธอบอกไปทั้งๆ ที่ไม่มั่นใจสักนิด “ถ้าฉันบอกว่าเธอคือผู้หญิงของฉัน ใครจะกล้าแตะเธอคนสวย” เขาลากเสียงยาวพลางไล้ปลายนิ้วบนผิวแก้มนุ่ม “คนชั่ว คิดจะบีบฉัน ไม่สำเร็จหรอก ปล่อย” ******* ใบหน้าคมเข้มเกร็งเครียด เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามผิวกายทั้งๆ ที่อากาศเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดี “ฮือ…ฮือ” เธอร้องไห้ด้วยความเจ็บ น้ำตาไหลออกมาทางหางตา กวีหยุดรั้งตัวเองให้ความคับแน่นที่ค่อยๆ ขยายรับสิ่งที่แปลกปนเข้าไป พร้อมกับจูบซับให้จนแห้งเหือด “เธอบริสุทธิ์จริงๆ สาวน้อย” เขาบอกเสียงกระเส่าเมื่อสัมผัสเยื่อพรหมจรรย์ที่ปลายทาง ทอฝันมองเขาอย่างร้าวรานมือจับข้อมือใหญ่แน่นเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ “คนเลว ฉันเกลียดคุณ” แม้จะเจ็บแต่ก็มีสติที่จะต่อว่า ริมฝีปากหนายกยิ้มและดูดดึงกลีบปากแดงก่ำของเธอแรงๆ แล้วปล่อยเป็นอิสระ “แล้วเธอจะรักฉัน” เขาบอกปนหอบหายใจแล้วขยับโยกสะโพกหนั่นหนาช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะกระแทกกายเข้าสู่เธออย่างรุกร้อน ******* ฝากผลงานของมิตาลีไว้ในอ้อมใจอีกเรื่องนะคะท่านผู้อ่านที่น่ารัก