“ลูกต้องการพ่อนะทิชา น้องไวน์ขาดพ่อไม่ได้” เขายกลูกสาวมาเป็นข้ออ้าง นาทีนี้เขาต้องการทั้งแม่ทั้งลูกขาดคนใดคนหนึ่งไปไม่ได้ “ทำไมจะขาดไม่ได้คะ ฉันเลี้ยงลูกมาคนเดียวตั้งแต่แกเกิดมา ไม่มีพ่อก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร” ทิชาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก เช็ดน้ำตาออกให้หมด “คุณกลับไปเถอะค่ะ ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณอีกต่อไปแล้ว การที่ฉันเดินออกจากชีวิตคุณมันก็ถือเป็นเรื่องดีแล้วไม่ใช่เหรอ” “ไม่ดีเลยสักนิด ทิชาปิดบังพี่ทำไม” หากเธอบอกเขาสักนิด “แล้วจะให้ฉันบอกคุณอย่างไรคะ ในเมื่อตอนนั้นไม่มีใครเชื่อคำพูดของผู้หญิงร้ายกาจอย่างฉันสักคน ทุกคนเชื่อว่าฉันเป็นคนทำ คุณเองนั่นแหละที่ใจร้ายกับฉันมากที่สุดคุณชนวีร์ !”