“จะอายทำไม ทำเป็นไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายไปได้...แล้วก็หยุดร้องไห้ได้แล้ว ไม่ต้องมาทำตัวสำออย ฉันรำคาญ!!” ภูบดินทร์เอ็ดออกไปอย่างรำคาญ เมื่อบีบคางมนให้เธอหันหน้ามามองเขา แต่กลับพบว่าหญิงสาวกำลังร้องไห้ “คุณภูอย่าทำแบบนี้เลยนะค่ะ ริษาขอร้อง” อริสราพยายามอ้อนวอนขอความความเห็นใจจากชายหนุ่มที่เธอรักทั้งน้ำตา แต่เขาก็หาได้สนใจต่อคำขอของเธอไม่ “ฉันบอกให้หยุดร้อง ไม่ได้ยินรึไง!! เธอไม่มีสิทธิ์ร้องถ้าฉันไม่ได้สั่งให้ร้อง เธอไม่มีสิทธิ์เจ็บหรือร้องขอความเห็นใจใดๆถ้าฉันไม่อนุญาต ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่คิดจะรักฉันด้วยซ้ำไป เพราะฉันรังเกียจ รู้ไว้ซะ!!” พูดจบภูบดินทร์ก็ก้มลงประกบปากหยักลงบนกลีบปากบางบดขยี้อย่างรุนแรง สองมือหนาครอบครองทรวงอกงามบีบเค้นเคล้าคลึงอย่างหลงใหลเอาแต่ใจ ปากหยักละออกจากริมฝีปากบางเปลี่ยนไปสำรวจส่วนอื่นๆของร่างกายสาวก่อนจะฝากรอยรักเอาไว้เป็นจ้ำๆจนเกิดรอยแดงไปทั่วเนื้อเนียนสวย