เพราะรถติดแท้ๆ ทำให้โคแก่ได้เจอกับหญ้าสาวน่าเคี้ยว เขาจึงนึกอยากจับเธอกินเป็นอาหารขึ้นมาทันที ทว่ายังไม่ทันจะได้ลงมือ ก็มีเหตุให้เขาต้องกลายเป็นผู้ปกครองของเธอ โดยที่น้ำขิงไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าคนที่ส่งเสียตัวเองเรียนจนจบ ก็คือผู้ชายคนเดียวกับคนที่เธอเกลียดเขาที่สุดในชีวิต ดังนั้นอดิราชจึงต้องใช้ทั้งเล่ห์ทั้งอำนาจบังคับแม่สาวน้อยจอมอวดดี ให้มาอยู่ใต้อาณัติ และปราบเธอให้เป็นเด็กว่านอนสอนง่ายด้วยไฟสวาทอันร้อนแรงของเขา “ปะ ปล่อยฉันนะคุณอดิราช” เขาผละห่าง เธอก็ห้ามเสียงกระเส่าและพยายามรวบรวมสติกลับมา เขายกตัวห่างแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว หากมือทำหน้าเหนือยอดปทุมตูมเต่ง ก่อนจะเคลื่อนไปลูบไล้สาบเสื้อเชิ้ตทำงานเธอ หญิงสาวมองตามอย่างหวั่นๆ และสิ่งที่เธอกลัวก็เริ่มขึ้น ปลายนิ้วปลดกระดุมเม็ดแรกหลุดออก ตามด้วยเม็ดสองและกำลังจากไปเม็ดสามซึ่งถ้าหลุดก็เท่ากับว่า เขาได้เห็นเนินอกขาวรำไร “อย่านะคะคุณอดิส ถ้าวิญญาณพ่อรู้ว่า คนที่พ่อยอมแลกชีวิตมารังแกลูกสาวท่านแบบนี้ ท่านคงเป็นทุกข์” เธอใช้ไม้ตายเพื่อหยุดเขาและก็ได้ผล ใบหน้าแดงก่ำเครียดขึ้น “ฉันรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ พ่อเธอน่าจะดีใจมากกว่า” เขาบอกเสียงห้วนแล้วก้มลงไปฝังริมฝีปากกับผิวนวลที่ลำคอ ซุกซบขบเม้มแอ่งชีพจรจนเธอสะท้านสั่น “ตกลงจะอยู่ที่นี่ได้หรือยัง” เสียงเขาอู้อี้ขณะที่ปากและฝ่ามือยังเดินหน้าโรมรันจุดอ่อนไหวอย่างจงใจ “ยะ…อยู่ค่ะอยู่ คุณหยุดนะคะ” เธอรีบบอกเพื่อเอาตัวรอด แต่อดิราชไม่คิดจะหยุดตอนนี้ ปากร้อนและฝ่ามือหนายังคลุกเคล้าอยู่กับผิวกายหอมกรุ่น แถมสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อเคลื่อนไปสัมผัสอกอวบอิ่มเต็มมืออย่างแสดงอำนาจที่เหนือกว่า “เป็นเมียฉันตอนนี้หรือตอนไหนก็ไม่ต่างหรอกน่าขิง” “ต่างสิคะ ฉันกับคุณอายุห่างกันไม่รู้กี่ปี คุณจะมาชอบเด็กกะโปโลเพิ่งจบปริญญาอย่างฉันได้ยังไง ถ้าจะผูกมัดฉันเพราะต้องการตอบแทนที่พ่อช่วยชีวิต ฉันขอบอกว่าไม่จำเป็น เท่าที่คุณให้ก็มากพอแล้ว” เธอบอกเสียงสั่นเครือและรวบรวมความกล้าสบตาเขา อดิราชถอนหายใจยาวเหยียดเพื่อขับไล่ไอร้อนในกายให้ลดลง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าไหร่นัก ‘เธอว่าฉันแก่เกินไปสำหรับเธอเหรอ” “ไม่ใช่นะคะ เอ่อ คุณอดิสยังหล่อ สมาร์ทและมีเสน่ห์ ไม่แก่สักนิด” เธอรีบบอกและชมเขาจากใจจริง คนถูกชมใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่ไม่แก่เกินไปที่จะมีเมียเด็กอย่างเธอ “ฉันจะให้เวลาเธอ แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าอย่าดื้อให้ฉันต้องปราบ ไม่งั้นเธอจะหมดทุกโอกาสร้องขอ” ประโยคข่มขู่เขาทำเอาน้ำขิงพูดไม่ออก ได้แต่มองเขาอย่างไม่แน่ใจ หากแววตาบางอย่างที่เธออ่านไม่ออกทำให้ต้องหลุบมองอกกว้าง “ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ ขืนอยู่แบบนี้ฉันปล้ำเธอแน่” เขาพลิกตัวลงนอนเคียงข้าง น้ำขิงรีบลงไปยืนข้างเตียง “คุณอดิสก็ออกไปสิคะ” “ไม่ละ ฉันจะลงไปข้างล่างพร้อมเธอ” เขาบอกหน้าตาเฉย ทำให้เธอลังเลไม่กล้าเข้าไปอาบน้ำ “ถ้าไม่อาบฉันจะจูบนะ” เขาดีดตัวขึ้นคว้ามือบาง น้ำขิงรีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องอาบน้ำ