“โอ๊ย! พอที พูดออกมาได้ หยาบคาย! ฝันไม่คิดเลยว่าวันนึงพี่พัทธ์จะปากสุนัขได้ถึงขนาดนี้” “พี่เป็นผู้ชายบ้านนอก จะให้ดัดจริตพูดจาคะขากับผู้หญิงคงทำไม่เป็น” เขายักไหล่ ยียวนกวนลูกตาซึ่งเขียวปัดแทบจะเรืองแสง “พี่เคยบอกฝันแล้วนี่ ฝันความจำไม่ดีเอง ถึงจะแค่ภายนอกพี่ก็ถือว่าฝันเป็นเมียพี่แล้ว เราตกเป็นของกันและกัน” เขาคืนอิสระให้คนตัวเล็ก ยิ้มขำๆ เมื่อเห็นหล่อนใช้หลังมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ “พ่อแก่รักพี่พัทธ์ หลงคารมพี่พัทธ์ว่าเป็นสุดยอดสุภาพบุรุษ อยากให้ท่านได้เห็นพี่พัทธ์ในภาคซาตานนักจะได้เลิกปลาบปลื้มเชิดชูเสียที” “มาว่าพี่เป็นซาตาน พี่ทำอะไรให้ฝันหรือก็เปล่า ที่จำได้แม่นยำก็คือพี่โดนแฟนทิ้ง เจ้าหล่อนสะบัดก้นงอนๆ เข้ากรุงเทพฯ ไปเป็นนางเอกจอแก้ว ห้ามยังไงก็ไม่ฟัง อ้อนวอนก็แล้ว ชักแม่น้ำทั้งห้าหว่านล้อมก็แล้ว ไอ้เราก็โง่เหลือเกิน โง่งั่งไม่ต่างไปจากควายไถนา รักจริงหวังแต่ง ทุ่มเทให้หมดทั้งใจ ยังอุตส่าห์ตามไปเยี่ยมไปหา แล้วไงล่ะ โดนไล่ตะเพิดกลับบ้านนอกเหมือนหมาขี้เรื้อนตัวนึง” เขาเอื้อมมือจับคางมนได้อย่างว่องไว “ฝันบอกพี่ว่าไงนะ เป็นนางเอกหน้าใหม่ต้องห้ามมีแฟน ถ้ามีแฟนจะแจ้งเกิดลำบาก ตอนนี้คะแนนนิยมตกฮวบฮาบแล้วนี่ อย่าว่าแต่มีแฟนเลย มีผัวเป็นตัวเป็นตนก็ได้แล้วล่ะ” “ถ่อย! แต่ละคำของพี่พัทธ์ไม่รู้ไปขุดไปค้นมาจากนรกขุมไหน” “ถ้าฝันไม่ชอบนรกขึ้นสวรรค์กับพี่สิ สวยๆ อย่างฝัน คืนละหกเจ็ดยกพี่ว่าพี่ไหว” “ไอ้...ไอ้บ้า” หล่อนกรีดเสียงแหลมอย่างเหลืออด ผลคือชายหนุ่มหงายหน้าขึ้นหัวเราะเสียงกังวาน เขาทำให้หล่อนขัดเคืองจนนึกอยากชกหน้าหล่อๆ ให้ลูกนัยน์ตากระเด็น