“ได้โปรดทำตามที่ใจท่านปรารถนาเถิด ข้าพร้อมที่จะพลีกายให้ท่านแล้ว” แองจีหลับตาแน่น เมื่อปลายลิ้นร้อนของอาแบร์โต้ไล้เลียไปตามลำคองามระหง ลากลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงทรวงอกสวย เธอสะดุ้งไหวยามเขาโอบอุ้มยอดประทุมถันสีชมพูอ่อนระเรื่อ การกระทำของเขาช่างอ่อนโยนนักจนทำให้เธอลดความเกร็ง แม้จะไม่มีความรัก ทว่าเมื่อได้รับสัมผัสที่นุ่มนวล ร่างกายของแองจีก็สนองตอบโดยพลัน เธอโอบกอดแผ่นหลังกว้างพลางแอ่นอกรับริมฝีปากของอาแบร์โต้อย่างเต็มใจ “เจ้าช่างหอมหวานเหลือเกินยอดรักของข้า” คำพูดแสนซึ้งเอ่ยออกมา ก่อนจะรวบร่างอ่อนระทวยไปยังเตียง ร่างหนาโน้มกายลงทาบทับ พร้อมพรมจูบเธอทั่วทั้งเรือนร่าง เขาลากปลายลิ้นลงต่ำจนถึงเนินกุหลาบแสนสวย สายตาคู่คมจ้องค้างเพื่อที่จะจดจำภาพงดงามนี้ไว้ตลอดกาล เขาก้มลงสูดดมกลิ่นความสาวให้เต็มปอด แล้วลากปลายลิ้นเชยชิมรสชาติของหยาดน้ำผึ้งที่ซึมออกมากเพราะอารมณ์ปรารถนาของแองจี ยิ่งเธอตอบสนองมากเท่าใด อาแบร์โต้ก็ยิ่งต้องการเธอมากขึ้นเท่านั้น เขาตวัดปลายลิ้นรัวเร็วจนหญิงสาวดิ้นทุรนทุรายราวกับใจจะขาด ทว่าเสี้ยวนาทีหนึ่งอาแบร์โต้ได้ยินเสียงเรียกของแองเจล่า นางเรียกเขาซ้ำๆ ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้านัก