“ไหนคุณลองบอกฉันมาซิว่าหน้าที่พิเศษของฉันต้องทำอะไรบ้าง” “ง่ายนิดเดียว นอนกับผม!” “อย่านอกเรื่อง ฉันไม่ใช่แม่ดารานางแบบในสต๊อกของคุณ” “แต่ถ้าคุณตกลง ผมยอมเลิกทั้งหมด” “เสน่ห์ของคุณคงใช้กับฉันไม่ได้หรอกนะ เอสเตอร์” “แล้วผมจะรอวันนั้น วันที่ผมจะได้กินคุณ!!” “นอนหลับแล้วฝันไปอีกหลายๆ ล้านตื่น คุณถึงจะได้เจอกับวันนั้น เอาล่ะเรานอกเรื่องกันมานานแล้ว คุณบอกหน้าที่พิเศษที่นอกเหนือจากหน้าที่เลขา ที่ฉันต้องทำมาได้แล้วคุณเอสเตอร์” “หน้าที่ของคุณผมส่งไปในเมลเรียบร้อยแล้ว คุณก็ไปเปิดอ่านเองก็แล้วกัน ผมจะรีบไปเพราะเดี๋ยวขบวนรถไฟของผมจะรอนาน” “ตัวคุณนี่ก็หอมเหมือนกันนะ แค่เดินผ่านยังหอมมากขนาดนี้ ถ้าได้สัมผัสจริงๆ จะหอมตรึงใจขนาดไหนกันนะ หืม...” เอสเตอร์ก้มหน้าไปที่กลุ่มผมของหญิงสาว จนเจนิชต้องรีบเบี่ยงตัวหลบคนเจ้าชู้ที่ชอบหยอกเธอ “ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวรถไฟของคุณจะตกลางซะ” เจนิชบอกกับเขาเสียงแข็ง เอสเตอร์ยิ้มกว้างแล้วฉกจูบที่แก้มนวลของเธออย่างรวดเร็ว แล้วเดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี “โอ๊ยยยย นี่ฉันจะทนเขาไปได้สักกี่น้ำกันนะ ผู้ชายอะไร แสดงออกโจ่งแจ้งไม่อดกลั้นเอาซะเลย โอ๊ยย...ย ใจเย็นๆ เจนิชใจเย็นๆ” เธอเอามือจับหน้าอกแล้วค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าออก เพื่อให้หัวใจของเธอกลับเข้าสู่สภาวะปกติ ไม่รู้จะเต้นแรงเวลาที่อยู่กับเขาทำไมนะ...จริงๆ เลย .................................................................. “เจนิชปล่อย! นี่ถ้าคุณไม่ปล่อยผมจะไม่ทนแล้วนะ” เอสเตอร์พยายามเอามือผลักไสใบหน้าของหญิงสาวออก เพราะว่าเธอเริ่มรุกเขาหนักขึ้น จนเขาเริ่มจะทนไม่ไหว “ไม่ปล่อย! ไหนๆ คุณก็จะทดสอบเสน่ห์ของคุณ และฉันก็พ่ายแพ้ให้กับเสน่ห์ของคุณแล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องยอมปล่อยคุณ ม๊วฟ...” เจนิชพยายามยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ริมฝีปากและใบหน้าของเจ้านายหนุ่ม มือของเธอก็กอดรัดตัวเขาเอาไว้ซะแน่นแต๊ก จนเอสเตอร์เริ่มจะขนลุกไปทั่วๆตัว และความต้องการในตัวของเขาก็เริ่มจะตีตื้นขึ้นมา “เจนิชคุณรู้ตัวบ้างมั๊ยว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่...” เอสเตอร์พูดพร้อมๆ กับพยายามแกะมือและผลักใบหน้าของเธอออก “รู้สิ ฉันรู้ตัวเสมอ” เจนิชกลับยิ่งกอดรัดเขาแน่นขึ้น และพยายามยื่นหน้าจูบไปทั่วๆทั่งที่ใบหน้าและลำคอของเขา “ใครเป็นคนเอาเหล้าให้คุณกันนะ ผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ เลย”