“ว่าแต่เวลาหลับนอนเราจะทำเยี่ยงไร” ทว่ากุมภิลยังคงข้องใจในเรื่องนี้อยู่ มันเป็นเรื่องที่ใหญ่สำหรับเขาที่เดียว “ไม่เห็นยากนี่คะข้านอนกลางก็สิ้นเรื่อง เตียงออกจะใหญ่” วารีตอบโดยไม่ได้คิดอย่างลึกซึ้ง “พี่ข้าไม่ได้หมายถึงตอนนอน เขาจะถามเจ้าว่าเวลาเสพสุขกันจะทำเยี่ยงไร” ผู้เป็นน้องถามออกมาตรงๆเพราะเขาก็อยากรู้เหมือนกัน “พวกท่านเชื่อสิว่าข้าไหว ทุกส่วนบนเรือนร่างของข้าเป็นของพวกท่าน จะไม่มีผู้ใดต้องทนเปล่าเปลี่ยวหัวใจข้าสัญญา” กล่าวเสียงหวานพลางส่งสายตาระยับสื่อความหมาย “ชายสองหญิงหนึ่งอย่างนั้นรึ” “ก็มีข้าผู้เดียวหรือท่านต้องการหญิงอื่นล่ะท่านกุมภิล” เงือกสาวเอ็ดสามีเสียงเข้ม ช่างขี้สงสัยจริงๆ เธอบอกว่าไหวก็ไหวสิ “จะไหวรึวารี พวกข้าพละกำลังมากมายนักเจ้าก็รู้” กุมพันเสริมขึ้นอย่างอดห่วงไม่ได้ หญิงสาวร่างอรชรหรือจะสู้กำลังแรงจระเข้สองตนได้ “ถ้าไม่เชื่อว่าข้าทำได้ก็ลองดูหน่อยรึไม...”