“สารเลว” คำด่าทอถูกพ่นออกมาแทบนับครั้งไม่ถ้วน กลับไม่อาจกระเด้งกระดอนไปทำร้ายหน้านิ่งขรึม มีเพียงรอยยิ้มเหี้ยมดุจดังพญามารสาดกลับมาเท่านั้น ก่อนใครคนนั้นจะเบ้ปากแล้วตอกกลับ “ยังไงฉันก็ยังเลวน้อยกว่าเธอ” “ไอ้คนไม่มีหัวใจ ไร้เหตุผล นรกส่งคุณมาเกิดหรือยังไง” เจ้าของเสียงคุกรุ่นด้วยไฟแค้นเปล่งถ้อยคำอย่างรุนแรง แม้กลัวชายเบื้องหน้าเท่าใดแต่ไม่เคยแสดงออก มักเอาความกลัวยัดเก็บใส่ก้นบึ้งของหัวใจ “คนอย่างเหมราชนะหรือนรกส่งมาเกิด พูดอะไรช่วยใช้สมองไตร่ตรองให้ดีด้วย เธอต่างหากนรกส่งมาเกิด ฆ่าได้แม้กระทั่งเด็กห้าขวบ” คำพูดนั้นสร้างอาการชะงักงัน ครั้นจะเปล่งประโยคปฏิเสธกลับไปก็ไร้ประโยชน์เมื่อพร่ำบอกมาร่วมหนึ่งเดือน ทว่าไม่อาจปลิวกระทบโสตประสาทของเหมราชได้เลยสักนิด เขายังเอาแต่เชื่อตัวเอง เชื่อสองตา และเชื่อคำบอกเล่าของเอมวิกา “หึ” เพียงเสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้น ประกายตาระริกสั่นก็ปรากฏ ความหวาดกลัวทำให้เท้าเล็กขยับถอยหลัง ก้าวห่างจากมารร้าย แม้สีหน้าของเขายังดูขรึม ไร้ความรู้สึก เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังอึกดึงยิ้มเหี้ยมให้กระตุกขึ้น ใครว่าภายใต้หน้าขรึมจะไม่ทุกข์ ไม่ร้อน เขาเจ็บอย่าบอกใคร ทรมานและจมอยู่ด้วยความคิดถึงมาร่วมสามเดือนเต็ม เพราะนวลนารีผู้หญิงสารเลวเบื้องหน้า ผู้พรากดวงใจน้อยไปจากเขาตลอดกาล กระดุมเสื้อถูกมือสากปลดออกทีละเม็ด แววตากรุ้มกริ่มระคนหยามหยันก็ปรากฏขึ้น มุมปากกระดกขึ้นเล็กๆ ยามเห็นความหวาดหวั่นจากนัยน์ตาสีดำ ทว่าเพียงเท่านี้ไม่อาจทำให้หัวใจกู่ก้องร้องบอกได้ว่า สะใจ นี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวที่นวลนารีจะได้รับ หนึ่งเดือนเต็มทำให้รู้ว่าท่าทางเช่นนี้คุกคามและน่ากลัวเพียงใด จนเม้มกลีบปากแน่นพลันตวัดแววตากระด้างกระเดื่องมองอย่างวาวโรจน์ หล่อนทั้งขยะแขยงและสะอิดสะเอียนใจเจียนขาดกับร่างกำยำ แต่พอโดนมือสากลูบไล้ไปทั่วกลับรู้สึกร้อนรุ่มไม่อาจหักห้ามความปรารถนาในกายได้เลยสักครั้ง มันน่าเจ็บใจนัก “ปากเก่งนักไม่ใช่เหรอ แล้วจะเดินหนีทำไมกันเล่านวลนารี” เสียงเข้มติดจะเย้ยหยันนิดๆ พลันปรายตามองสาวเบื้องหน้าอย่างจาบจ้วง หัวใจเต็มไปด้วยความแค้น “ที่เดินหนีเพราะรังเกียจ ไม่เคยรู้ตัวเลยสินะว่าฉันเกลียดคุณราวกับไส้เดือนกิ้งกือ”ฝีปากของนวลนารีไวและคมกริบ ยามต้องปกป้องตนเอง หล่อนก็เข้มแข็งเหมือนชายชาตรี แม้ภายในจะอ่อนปวกเปียกกลับไม่เคยแสดงออกให้ชายเบื้องหน้าได้รับรู้ว่า ตอนนี้กำลังเจ็บปางตาย “เกลียดสิดี” ปากได้รูปพูดออกไป ขณะย่างสามขุมเข้าหาเหยื่อ รับรองว่าเหมราชคนนี้จะจัดบทเรียนให้แก่นวลนารีอย่างสาสม จะทำทุกวิถีทางให้อีกฝ่ายไม่มีความสุข หากเจ้าหล่อนหนีไปอยู่สุดขอบฟ้าหรือไกลเพียงใด เขาก็จะตามไปลากกลับมาสู่ขุมนรกดังเดิม พร้อมยื่นมือไปกระชากแขนเรียวให้ร่างนวลปลิวหวือกระทบอก ฝ่ายสาวเจ้าก็พยายามเอี้ยวตัวหลบ ทว่าหลบไปก็คงไร้ประโยชน์ หนีไปก็ไร้หนทางเมื่อหนีอย่างไรก็ไม่พ้นห้องแคบๆ พร้อมดิ้นรนขัดขืนยามเข้าสู้อ้อมอกซึ่งหล่อนบอกว่าแสนขยะแขยง