เด็กชายตัวน้อยยิ้มแป้น แล้วเอามือปาดเช็ดน้ำตา โผเข้าหาคุณพ่อสมมุติ แล้วกอดซบหน้าไปกับไหล่กว้าง ก่อนจะพูดพร่ำออกมา “พ่ออย่าไปไหนอีกนะ วินคิดถึง” น้ำเสียงสั่นเครือและที่ฟังดูเศร้าๆ ทำเอาฮิลล์นิ่งอึ้ง มือเท้าและเย็นวาบ เมื่อได้ยินคำพูดของลูกชายในอ้อมกอด เขารู้สึกผิด ที่ทอดทิ้งให้ลูกชายตัวน้อยๆต้องทนทรมานกับความไม่สมบูรณ์ของครอบครัว “พ่อจะไม่ทิ้งลูกไปไหนอีกแล้วครับ พ่อสัญญา...” “พ่อ... วินรักพ่อครับ” “พ่อก็รักน้องวินครับ” …………………………………………