“สิตา” หญิงสาวผู้แสนดี เธอต้องกลายเป็นเป้าหมายระบายสารพัดอารมณ์ของ “ศศิน” โดยหมดทางเลี่ยง ทั้งที่ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคนเช่นเขาเลย แต่เพราะเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว หรือเพราะปรารถนาอันร้อนเร่าที่เขาสรรหามาหลอกล่อก็ไม่รู้ได้ ทำให้เธอติดบ่วงนายพรานโดยหมดหนทางหลีกหนี เมื่อไหร่ที่เสน่หาแผดเผา คราใดที่ไฟรักลุกโชนเกินบรรเทา เธอคือผู้ถูกเขาเลือกแต่เพียงผู้เดียวทุกคราไป จนเมื่อความเคืองแค้นของเขากลายเป็น ...ลุ่มหลง... และความต้องการกลายเป็น ...เสน่หา... ห้วงเวลาที่ความรักแท้จริงบังเกิดมา เธอจึงเป็นตัวแปรสำคัญที่เขาจะต้องได้มาครอบครองเพียงผู้เดียว “ศศิน” ยอมทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้เธอมาเป็นที่สุดของดวงใจ แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งเขา ยามเมื่อรักจุกอกแต่คนถูกเขารักกลับปิดใจ คนที่รับความเจ็บปวดไปเต็มๆ จึงหนีไม่พ้นต้องเป็นเขา ...ซาตานร้าย... ผู้พ่ายเพลิงรักและติดบ่วงกับดักจากฝีมือของตัวเอง... “ปล่อยฉันนะ ไอ้โจรบ้า” หญิงสาววิ่งไปเปิดไฟให้สว่างขึ้นได้ ก็หันขวับมองไปที่ผู้บุกรุกเข้ามาในห้องเธอในยามวิกาลทันที “คุณ ไอ้ ไอ้ ไอ้บ้า ไอ้ลามก” ชี้หน้าว่าใส่ทันที เมื่อเห็นชัดๆ ว่าโจรร้ายที่เข้ามาทำมิดีมิร้ายเธอถึงในห้องเป็นใคร ...ลูกชายคนเดียวของพ่อเลี้ยงเธอนั่นเอง... “ลามกอะไร...หา แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ อย่างเธอกับแม่ของเธอน่ะโชกโชนมาขนาดไหนแล้วล่ะ ยังจะกล้ามาว่าฉันอีก” ศศินต่อว่าหน้าแดงก่ำจากอารมณ์โกรธ และอารมณ์บางอย่างที่ถูกขัดจังหวะ ร่างสูงเดินย่างสามขุมเข้าหาเธออีกครั้ง ต้อนจนเธอติดมุมห้อง หญิงสาวหันซ้ายหันขวามองหาทางเอาตัวรอด แต่แล้วก็ต้องหวีดร้องขึ้นสุดเสียง เมื่อเขาโผเข้าหารวบเธอไว้ทั้งตัว เหวี่ยงลงบนเตียงกว้างกลางห้องทันที “ไอ้บ้า ปล่อยนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่ว...” เสียงหวีดร้องหายไป เมื่อเขาประกบริมฝีปากลงไปหาอย่างแรง ใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองที่มีมากกว่า พันธนาการเธอเอาไว้ทั้งตัว จนเธอกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ “ร้องสิ ร้องดังๆ เลย ดีซะอีก ฉันจะได้จัดการเธอซะต่อหน้าแม่เธอเลยไง เอาสิ ร้องเลย” ชายหนุ่มถอนจูบออกแล้วขู่เธอเสียงเข้ม บอกให้รู้ว่าทำจริงทุกอย่างตามที่พูดแน่ๆ