...ความแค้นที่เขาระบายออกมา คือความเจ็บปวดทั้งกายและใจของเธอ… ...ความสูญเสียที่เธอต้องพบเจอ นั่นคือความปรารถนาอันสูงสุดของเขา... ...แต่ ความรักที่ก่อเกิด และเสน่หาที่ไม่อาจหลีกหนี เขาและเธอจะทำเช่นไร กับความรู้สึกของตัวเองดีล่ะ... จุดเริ่มต้นของการแก้แค้นคือความสะใจ สาแก่ใจ แต่เมื่อเสน่หาลึกซึ้งที่เคยมีห่างหายไป กลับกลายทำให้ต้องเสียน้ำตา “ไอศูรย์ พัฒนวรกุล” ชายหนุ่มผู้ผูกติดความแค้นชิงชังไว้กับตนเองมาตลอด เพิ่งได้รู้ว่าความทุกข์ทรมานอันแสนสาหัสนั้นเป็นเช่นไร เมื่อเขาต้องก้าวผ่านไปพบช่วงเวลาของความเป็นความตาย สุดท้ายเขาจึงเลือกละทิ้งความแค้นและล้มเลิกทุกอย่างลงด้วยความเต็มใจ แล้วมอบหัวใจทั้งดวงให้กับเธอ “ปันรสา เลิศไพทูรย์” “ความรัก” ของเขาจะสามารถชดเชยกับสิ่งเลวร้ายทั้งหลายที่เคยกระทำกับเธอไว้ได้หรือไม่? “เธอ” ผู้ถูกความเศร้าเสียใจครอบงำ จะยอมให้อภัยคนเคยร้ายกาจอย่างเขาให้ได้มีโอกาสกลับมายืนเคียงข้างกันอีกครั้งหรือ? บทสรุปสุดท้ายคงขึ้นอยู่กับหัวใจที่เคยเจ็บปวดมาแล้วของคนทั้งคู่ และโซ่ทองคล้องใจเส้นน้อยอย่างเด็กชาย “ไอยคุปต์ พัฒนวรกุล” เด็กน้อยผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของคนทั้งสองนั่นเอง...