“อืม! พี่จะจัดการเอง ระหว่างนี้พรอยู่บ้านของน้องชายพี่ไปก่อนนะ พี่จะมาหาทุกวัน ส่วนวันนี้ พี่ขอตัวก่อน มีอะไรบอกน้องชายและน้องสะใภ้พี่ได้เลย ทั้งสองเป็นคนดี” “ตะ...แต่...” “ไม่มีแต่พร พี่ไม่อยากให้พรตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว พี่อยากให้พรอยู่ในสายตาพี่และอยู่กับคนที่พี่ไว้ใจ ฉะนั้นอย่าดื้อกับพี่ ดื่มน้ำแล้วนอนพักผ่อนให้เต็มที่ซะนะเด็กน้อยของพี่ซุก” รินน้ำใส่แก้วใบเดิมยื่นส่งให้ ชุลีพรดื่มจนหมดแก้ว เขาก็รับไปวางไว้ แล้วก็ฉวยโอกาสจังหวะที่เธอจะพูดประกบปากสาวเจ้าทันที “อะ! อื้อ!" เสียงครางอู้อี้ในลำคอ มือเล็กยกขึ้นดันอกแกร่งออกห่าง แต่ยิ่งขัดขืนก็ยิ่งทำให้อารมณ์ดิบของพันธุ์ธัชถูกปลุกให้ตื่นตัว และตอนนี้เหมือนมันจะไม่จบแค่จูบเสียแล้ว มือใหญ่เริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มเลื้อยเข้าไปใต้ผ้าห่มเพื่อสัมผัสร่างงามที่มีชุดนอนบางเบาปกปิดอยู่ “อืม! พร...อา! พี่คิดถึงพร...พี่ซุกขอได้ไหม อืม! หวานเหลือเกินเด็กน้อยของพี่” จากคิดจะกลับไปเคลียร์ทุกอย่าง ตอนนี้พันธุ์ธัชไม่ไหวแล้ว เพียงแค่จูบเดียวเขาก็พร้อมจะฟาดคนตัวเล็กเสียแล้ว แก่นกายร้อนขึงขังขึ้นมาทันที มือใหญ่เริ่มอยู่ไม่สุข สอดแทรกบดเบียดกายสาว สัมผัสเนื้อนวลเนียนใต้ชุดบางเบาของเจ้าหล่อน “อืม! ยะ...อย่าทำแบบนี้ค่ะ ไหนพี่ซุกบอกว่า..อะ! อุ๊ย!" หล่อนเสียวร้อนทันทีเมื่อถูกมือใหญ่กอบกุมกลางกายสาวของตน เรี่ยวแรงที่อ่อนล้ายิ่งอ่อนแรงเข้าไปอีก ลำคอระหงแอ่นส่ายไปมาด้วยความร้อนเร่า มือเล็กจับมือใหญ่ที่กอบกุมกลางกายตัวเองไว้ด้วยความซ่านทรมาน