“ผมขอแจ้งให้พวกเราทุกคนทราบด้วยว่า ผมจะแต่งงานกับอาลัย ซึ่งมีชื่อจริงว่านวลตอง เร็ว ๆ นี้” เขาเดินเข้ามาดึงมือหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืนคู่กับเขา กล่าวต่อไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเปี่ยมไปด้วยความสุข “และผมหวังว่าทุกคนในที่นี้คงยินดีต้อนรับเจ้าสาวของผม” สีหน้าของผู้ฟังส่วนใหญ่บอกว่าไม่แปลกใจนักและสายตาของเกือบทุกคนก็แสดงความเต็มใจและเห็นด้วย ยังไม่ทันที่จะมีเสียงปรบมือแสดงความยินดีในข่าวนี้ก็มีเสียงแหลม ๆ ค้านขึ้น “ดิฉันขอค้าน” สายตาทุกคู่พุ่งตรงไปยังเจ้าของเสียง เพ็ญศักดิ์นั่นเอง หล่อนกำลังทำหน้าเขียวด้วยความโกรธแกมริษยา เมื่อกล่าวต่อไป สายตาของหล่อนจ้องตรงไปยังหนุ่มสาวที่กำลังยืนตะลึงคู่กันอยู่ ไม่ลดกังวานเกรี้ยวกราดในน้ำเสียงของหล่อนแม้แต่น้อย “คุณรอง ดิฉันจำเป็นต้องบอกคุณว่า แม่อาลัยคนนี้คือคนที่ฆ่าคุณพ่อของคุณเอง” นวลตองยืนตัวแข็งใบหน้าซีดขาวจนเห็นไฝสีนิลเม็ดกระจิริดบนโหนกแก้มใต้หางตาขวาชัดเจนขึ้น ชั่วขณะนั้นหล่อนรำพึงอย่างรันทดท้อ ‘ถ้าเพียงแต่วันคืนจะย้อนกลับไปสู่จุดตั้งต้นได้ …’