“ใช่ค่ะที่รัก วายังมีทีเด็ดมากมายที่จะทำให้เราทั้งสองมีความสุขจนแทบจะสำลัก แต่ตอนนี้แค่แก้ขัดไปก่อน วายอมเจ็บหลังเพื่อให้คุณโถมเข้าใส่วาแรงๆ มาสิคะที่รัก มาเชยชมวาอีกรอบ” ท้ายที่สุดภาดาวาก็ไม่ได้บ้าตัณหาน้อยลงแม้แต่นิด จะต่างตรงที่เธอหยุดที่เขาเพียงคนเดียว รสสวาทที่จะได้รับก็จากเขาเพียงคนเดียว พิราบไม่รอช้ารีบมอบความสุขให้หญิงคนรักอย่างเต็มความสามารถ ไม่ว่าเธอจะมีความต้องการสักกี่พันครั้งเขาก็จะทำให้โดยไม่ปริปากบ่น ขอเพียงแค่เธอมีความสุขและอยู่กับเขาจวบจนตายจากกัน ความรักอันใสซื่อบริสุทธิ์ที่เขามีให้สามารถหยุดผู้หญิงมากโลกีย์อย่างภาดาวาไว้ได้นั่นก็แปลว่า รักนั้นมีอิทธิพลต่อมนุษย์อย่างเราๆเหลือคณานับ...