“อาพล!!! ปล่อยมินเถอะค่ะ” เสียงหวานร้องให้เขาปล่อย ถึงปากจะร่ำร้องหาอิสรภาพจากวงแขนแกร่งคู่นี้แต่ภายในใจของเธอนั้นกลับเต็มตื้นไปด้วยความสุขแม้มันเพิ่งจะเกิดขึ้นเพียงช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นเอง “อาไม่ปล่อยเธอแล้วมินตรา อาปล่อยเธอมานานแล้วมาทำหน้าที่ของเรากันให้สมบูรณ์ดีกว่า ถึงเวลาที่อาต้องหน้าที่ของผัวที่ดีตามคำสั่งที่มาจากคุณพ่อของเธอ มาเถอะ เรามาทำหน้าที่ของเราให้มันจบๆ กันไปเสียที อาจะเป็นผัวของเธอตามที่พ่อต้องการ และมันอาจจะเป็นความต้องการของเธอเองด้วย ในเมื่ออายอมแล้วเธอก็อย่ามาสะดิสะดิ้งไปหน่อยเลยมินฑิตา” หัวใจที่พองโตนั้นห่อแฟบลงไปในทันทีเพราะคำพูดของเขา แต่ยังไม่ทันที่เธอจะคัดค้านอะไรร่างสวยของเธอก็ถูกเขาบังคับพาเธอมาจนถึงเตียงนอนกว้างริมหน้าต่างเสียแล้ว “อาพลคะ ปล่อยมินเถอะค่ะ มินยังไม่พร้อม” “ฮ่าๆๆ ไม่พร้อมยังงั้นหรือ อารู้นะว่าเธอแอบมองอามาตั้งแต่อากลับมาจากอังกฤษ เธอน่ะพร้อมและรออามาตั้งแต่เธออายุสิบห้าแล้วล่ะสาวน้อย”