"เจ็ดปี..ก่อนเด็กสาวเป็นเพียงเมียตีทะเบียน ที่ถูกเขาทิ้งไปมิใยดี แต่วันนี้...เธอกลายมาเป็นนักธุรกิจสาวสวยไฮโซ และเป็นนายเหมืองหญิงผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองกาญจน์ ที่พร้อมจะกลับมาแผดเผาสามีให้มอดไหม้ด้วยไฟแค้นของเธอ" “รูบี้...” “ฉันชื่อทับทิม ไม่ได้ชื่อรูบี้! ตอนนี้เป็นนายหญิงของเหมืองแห่งนี้ รูบี้ก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันสร้างขึ้นมา เพื่อเป็นเครื่องมือแก้แค้นผู้ชายเลวๆ อย่างคุณเท่านั้น! กรุณาเรียกฉันเสียใหม่ให้ถูกต้องด้วย” “ก็ได้ครับ ทับทิม...พี่เข้าใจแล้วว่าที่ทับทิมทำกับพี่มาทั้งหมดก็เพื่อแก้แค้นพี่ มันก็สมควรแล้ว เพราะพี่ทำกับทับทิมเอาไว้มากจริงๆ พี่ขอโทษนะครับ...” “คุณเอาคำขอโทษของคุณกองไว้ตรงนั้นแหละ เพราะฉันไม่ต้องการ! แล้วก็เอานี่ไปซะ!” พูดจบทับทิมก็ล้วงหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลออกมาจากลิ้นชัดโต๊ะทำงาน แล้ววางโยนมันลงไปบนโต๊ะตรงหน้าเตโชอย่างแรง “นี่มันอะไรกัน” เตโชเอ่ยงงๆ แต่ก็หยิบซองเอกสารนั้นขึ้นมาเปิดดู แค่เห็นหัวกระดาษเป็นตราครุฑและตามมาด้วยตัวอักษรที่เขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่า ‘ใบสำคัญการหย่า’ เท่านั้นเตโชถึงกับผงะหงายด้วยความตกใจ ใบหน้าคมเข้มเริ่มซีดขึ้นมา “นี่มันอะไรกัน..........” ชายหนุ่มครางถามประโยคเดิมอีกครั้ง “ก็ใบหย่าไง...คุณกลับมาที่นี่ก็เพราะต้องการหย่ากับฉันไม่ใช่หรือไง! ฉันเซนชื่อเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็เพียงแค่คุณเซนชื่อลงไปเท่านั้น แล้วเราสองคนก็จะเป็นอิสระจากกันเสียที!”