ดนัยณุเอากระดาษทิชชู่เช็ดน้ำขุ่นข้นให้เขมมิกา หญิงสาวมองอย่างซาบซึ้งเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำให้ “ขอบคุณนะคะเฮีย” ชายหนุ่มเงยหน้าส่งยิ้มให้เธอ จัดการเช็ดทำความสะอาดให้เกลี้ยงแล้วยังช่วยเธอสวมเสื้อผ้า ก่อนจะจัดการกับตนเองบ้าง “เฮียดีกับเขมมากเหลือเกิน” “ทำเสียงคิดมากอีกแล้ว เฮียบอกแล้ว เราแลกกัน ยังบ๊องเอ๊ย” มือของเขายื่นมายีหัวเขมมิกาจนยุ่ง หญิงสาวทำหน้าหงิกงอเพราะผมเธอยุ่งหมดแล้ว “ฮ่าๆ” เขาก็ยังหัวเราะเยาะเธอได้อีก “เฮีย ถ้าวันข้างหน้าเฮียแต่งงาน เขมก็คง” หญิงสาวพูดไม่ทันจบ ดนัยณุก็แทรกขึ้น “กว่าจะถึงวันนั้น เฮียจะเอาเขมให้เบื่อไปเลย แต่เฮียมั่นใจว่าไม่มีทางที่เฮียจะเบื่อเขมง่ายๆ” “เฮียคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าจริงๆ” เธอว่าเขา ทั้งคู่นั่งดูดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าอยู่ที่เดิมในสภาพที่แต่งตัวมิดชิด “ก็อยู่กับเขม จะให้เฮียคิดเรื่องอะไรล่ะ”