คำโปรย "เธอรู้ไหมว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันผิดมาก" "หนูไม่รู้หรอกนะคะ ว่าอะไรคือความถูกต้อง หรือไม่ถูกต้อง หนูรู้เพียงแค่ว่า รัก หรือไม่รัก..." ลดาเอ่ยความในใจพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลทั้งสองข้าง เธอรักเขามาก เขาที่เป็นรักแรก และเป็นดั่งดวงใจของเธอ "เธอกำลังยั่วฉัน ลดา อย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอ แล้วตัวเธอเองนั่นแหละที่จะต้องเสียใจ" ชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำ พยายามกดอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ภายใต้ร่างกายกำยำสมชายชาตรี เขากำลังจะเดินหนีเธอ และหนีความต้องการภายในหัวใจตัวเอง ก่อนที่อะไร ๆ จะสายเกินควบคุม "ไม่นะคะ หนูรักอาจารย์ รักอาจารย์คนเดียว รักมาตลอด อย่าหนีหนูไปไหนอีกเลยนะคะ" ลดาก้าวเข้าไปใกล้ไอศูรย์พร้อมกอดรัดไว้อย่างหวงแหนอีกครั้ง ลืมความอายจนหมดสิ้น