“คีทำอะไร” เดินเข้ามาถามคนตัวเล็กใกล้ๆ ชลธียืนมองสาวเจ้าอยู่นานแล้ว อดไม่ได้จึงเดินเข้ามาถาม “คีจะตำน้ำพริกค่ะ แต่หาสากไม่เจอ” หาอยู่นานแล้วแต่ก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าแม่บ้านเอาเก็บไว้ส่วนไหนของห้องครัว “จะหาทำไมสาก สากอยู่นี่ไง” พูดพร้อมกับดึงมือเล็กมาถูเป้ากางเกงตัวเอง คีรติหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย เมื่อรู้ว่าสากของเขามันขยับได้ แถมยังดิ้นสู้มือเธอด้วย “ทำเป็นอาย ก็นอนกินนอนกอดมันทุกคืน” เดินย่างสามขุมเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ยืนบิดตัวไปมาอยู่ในครัว “อือ! หอมจังเมียพี่ชล” พอมาถึงคนตัวเล็กก็อดก้มลงสูดกลิ่นกายของคีรติไม่ได้ กลิ่นดอกมะลิอ่อนๆ ทำให้เขาผ่อนคลายทุกทีที่ได้สูดดมมัน และยิ่งอยู่บนตัวของสาวเจ้าแล้วนั้นยิ่งทำให้ชื่นใจเข้าไปใหญ่