“เอาล่ะ คุณธัญกร ฉันจะพูดกับคุณอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายว่า...ฉันไม่ขายสวนของฉัน และไม่ว่าคุณจะเสนอราคามาเท่าไหร่ฉันก็ไม่สน เพราะถึงฉันไม่มีทรัพย์สินเงินทองมากมายเหมือนตามที่คุณโอ้อวดเอาไว้ แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีของฉันเหมือนกัน อย่ามาดูถูกคนธรรมดาอย่างพวกเราให้มากนัก ทีนี้เข้าใจไหมคะ” หญิงสาวหน้าหวานบอกความประสงค์ของตนเองออกมา “ฉันก็ยืนยันคำเดิมของฉันเหมือนกัน ฉันจะซื้อที่นี่ให้ได้ ฉันจะต้องได้ที่ดินผืนนี้มาเป็นของฉัน และตัวเธอ...ฉันก็จะเอามาเป็นของฉันด้วยจำไว้ เพราะฉะนั้นอย่ามาอวดดีกับฉันอีก เอาสิ...ห้าสิบล้านสำหรับที่ดินสวนแปลงนี้ของเธอ แล้วก็อีกห้าสิบล้านสำหรับค่าตัวเธอ ร้อยล้านนี่ฉันว่ามันคงพอนะ จะหาที่ไหนได้อีกในชีวิตนี้ล่ะ ฮึ...” ประโยคที่ดูถูกศักดิ์ศรีของเธอนั้นไม่ทันจบลงด้วยซ้ำ ใบหน้าหล่อเหลาของธัญกรก็หันไปอีกด้านแทบจะทันทีด้วยแรงตบอย่างแรงจากฝ่ามือเล็กๆ นั่นเอง วิธีการของคนพาล ก็ย่อมแสดงออกมาแบบคนพาล และหัวใจของคนพาลก็ย่อมเป็นหัวใจรักแบบพาลๆ นั่นแหละ!! สิรินทร์จะไม่รับรู้หรือไม่สนใจก็เรื่องของเธอ แต่สิ่งที่ผู้ชายอย่าง “ธัญกร” รู้ดี นั่นคือทุกอย่างที่ทำไปเพราะรักคำเดียวเท่านั้น สุดท้ายสิ่งที่เขาจะต้องทำให้ได้คือใช้หัวใจเดิมพันกับเธอเพื่อให้เธอเห็นคุณค่าของหัวใจรักของเขาบ้าง แม้จะต้องแลกกับอะไรมากมายแค่ไหนเขาก็ยอมแล้วทุกอย่าง ยอมแม้จะแลกมากับคำว่าเกลียดจากเธอก็ตาม…