“เป็นท่านอีกแล้วรึ ไยจึงชอบแอบดูข้าเปลือยกายเยี่ยงนี้ บิดาแลมารดาของท่านไม่สั่งสอนบ้างเลยฤา!” ต่อว่าด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับน้ำแข็งบนเทือกเขา “ข้าต้องขออภัยที่มาหาเจ้าในเพลาเช่นนี้ อันตัวข้านั้นมิอาจฝืนทนต่อความถวิลหาได้” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมเดินเข้าไปหากุหลาบสวรรค์ทันทีที่เธอแต่งกายเรียบร้อยแล้ว “ข้าเบื่อหน่ายกับคำแก้ตัวของท่านเสียจริงเชียว น่าจักหายไปเป็นเพลานานๆนะข้าว่า” ประชดประชันพร้อมทำหน้าดุ “ไยเจ้าถึงพูดกับข้าเยี่ยงนี้เล่า” “นี่ยังมิเข้าใจอีกฤาว่าข้าเกลียดท่านและครอบครัวของท่านมากเพียงใด เลิกยุ่งวุ่นวายกับข้าเสียที!” ต่อว่าชายหนุ่มด้วยคำพูดแรงๆก่อนจะเดินเลี่ยงหลบไป หากแต่เพลิงธารายังคงตามติดไม่ยอมให้เธอจากไปง่ายๆ “ตัวข้ารักเจ้ามากกว่าสิ่งอื่นใด” “รักมากเยี่ยงนั้นฤา?” เธอหยุดเดินแล้วหมุนกายมาเผชิญหน้ากับบุรุษร่างสูงโปร่งดูไม่บึกบึนสมชายเท่าใดนัก “ใช่...ข้ารักและปรารถนาในตัวเจ้ายากจักหาสิ่งใดมาเปรียบเปรย จักให้ข้าทำเช่นไรเจ้าจึงจักยอมเห็นใจในความรักของข้า” “ไว้ให้ข้าคิดออกก่อนว่าควรให้ท่านพิสูจน์ตนเยี่ยงไรดี แต่ก่อนข้าจักบอกข้าขอให้ท่านก้มลงมองตัวเองก่อนเถิดว่าคู่ควรเป็นสามีผู้ใดฤาไม่ รูปร่างหน้าตาก็บอบบางงดงามราวกับสตรี ถ้าข้าเลือกท่านมาเป็นคู่ครองข้าคงหลงเข้าใจผิดคิดว่าตนเองเป็นสามีกระมัง” สิ้นวลีร้ายกาจกุหลาบสวรรค์ก็ยิ้มเยาะเพลิงธาราก่อนจะเดินจากไปด้วยสีเรียบตึง ....................................... “กุหลาบสวรรค์เจ้าจงตื่นบัดเดี๋ยวนี้!” อามีนาผู้เป็นมารดาเดินเข้ามาปลุกบุตรสาวในยามวิกาลด้วยท่าทางร้อนรนผิดปกติ “มีเรื่องอันใดฤาท่านแม้ ไยท่านต้องปลุกข้าด้วยเล่ากำลังฝันดีนักเชียว” น้ำเสียงอู้อี้เอ่ยท้วงแม้นดวงตายังไม่ลืมขึ้นมอง “ข้ารู้มาว่าเพลิงธาราจักมาหาเจ้าในราตรีนี้” “เขามิเคยมาพบข้าดึกๆดื่นๆดอกท่านแม่” กุหลาบสวรรค์ดีดตัวลุกขึ้นนั่งพลางชักสีหน้าไม่พอใจ “คืนนี้มาแน่ๆ เพราะเพลิงธาราจักต้องเข้าฌานเพื่อฝึกตนนับร้อยปีเชียว ก่อนไปยังไงซะก็ต้องมาพบเจ้า” ครั้นได้ยินคำว่าร้อยปี อยู่ๆใจของกุหลาบสวรรค์ก็สั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “ไยถึงนึกอยากเข้าฌานกันนะ?” บ่นพึมพำกับตัวเองแต่อามีนาสามารถตอบให้บุตรสาวหายข้องใจ “ชาวเมืองพูดกันว่าเพลิงธาราต้องการมีรูปร่างบึกบึกสมชายเพื่อมัดใจเจ้าเยี่ยงไรเล่า” “แบบนี้นี่เอง...” “เมื่อเป็นเช่นนั้นเจ้าก็จงทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้มันทำสำเร็จ” “ยังไงล่ะท่านแม่ จักให้ข้าห้ามเขาเข้าฌานเยี่ยงนั้นฤา ถ้าท่าน เทวะเทพล่วงรู้เข้าโทษหนักเลยนะเจ้าคะ” “โง่จริง! เจ้าก็ใช้เรือนร่างของเจ้าตรึงมันไว้ ทีนี้จักมีสมาธิบำเพ็ญตนได้อีกรึ”