“เธอยังไม่เคย? ทำไมโง่แบบนี้ ทำไมไม่บอกฉันเนตร!” ตวาดเสียงกร้าวกัดฟันแน่นด้วยความโกรธตัวเอง แต่ถ้าหล่อนบอกทำอย่างกับเขาจะหยุดอย่างนั้นแหละ ไม่มีทางเสียหรอก ของดีแบบนี้ปล่อยไปก็หม_แล้ว ตอนนี้เขาเองก็เจ็บไม่แพ้เธอหรอก ก็ในเมื่อภายในหล่อนกำลังตอดรัดเขาจนต้องกระตุกเกร็งร่างด้วยความอดทนอดกลั้น “อึก! ฉันเจ็บ! ได้โปรด...ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะคุณเหรียญชัย อึก! อะ! ฮือ!” หล่อนวอนขอความเห็นใจ ส่ายหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาไปมาด้วยความทรมาน ตอนนี้ร่างกายเหมือนถูกฉีกทึ้งออกเป็นสองชิ้น แล้วมีมีดนับพันเล่มทิ่มแทงเข้ามากลางลำตัวก็มิปาน “อย่าโง่หน่อยเลยเนตร! ใครจะปล่อยเธอไป เธอขาวสะอาดแบบนี้ เหมาะกับของสำส่อนแบบฉันมาก อ่า!” ยังคงไม่มีสำนึกดีจะห่วงใยคนตัวเล็ก จิตใจด้านชาของเหรียญชัยช่างแข็งกร้าวเหลือเกิน “สะใจฉันนัก ฮึฮึ!” หัวเราะเย้ยหยัน พลางขยับถอนแก่นกายร้อนของตัวเองออกมา แล้วถอดถุงที่ครอบแก่นกายตัวเองทิ้ง เมื่อเจ้าหล่อนสะอาดปลอดโรค เขาก็อยากสัมผัสเนื้อแท้ความหวานฉ่ำของหล่อน ปล.นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ย้ำ!!!! พระเอกเรื่องนี้ไม่ใช่คนดี เรื่องนี้พระเอกเลวมั่วกว่านังโสอีกค่ะ บอกได้คำเดียวว่าระยำมากค่ะ