"ไร้เดียงสาหรือครับ ?" "ก็...ก็..." หล่อนลอยหน้าลอยตาอ้างบิดา "คุณพ่อบอกจ๋าว่าเป็นเด็ก..." "ใครบอก..." เสียงดังจากเบื้องหลัง... "พ่อขอค้าน..." ลินินหันขวับ "คุณพ่อ..." ท่านเดินมาพร้อมกับภาคินี...ท่านเห็นพิมานกับลินินตั้งแต่ใส่บาตรด้วยกัน ซึ่งเป็นภาพที่งดงามมาก...น่าประทับใจ... "พ่อไม่เห็นลูกเป็นเด็กแล้ว...โตเป็นสาว...แต่งงานได้แล้ว" หล่อนตาโต...หน้าแดงก่ำ... คุณพ่อเล่นพูดต่อหน้าพิมาน "จ๋ายังไร้เดียงสานะคะ..." ท่านหัวเราะ "ร้าย...เดียงสาล่ะไม่ว่า...แต่หินก็อุตส่าห์ปราบอยู่หมัด"