“ว้าย! ปล่อยฉันนะ คุณเข้ามาได้ยังไงกัน!” ศศิกรร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อร่างกายของตนถูกรวบเข้าไปกอดโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวและสังเกตเห็น “ปล่อยก็โง่สิ! ลืมไปหรือเปล่านี่มันบ้านของฉัน เธอจะดิ้นขัดขืนไปทำไม ไหนว่าจะยอมชดใช้แทนพ่อยังไงล่ะ” คนตัวโตพูดจาเอาแต่ได้พร้อมทั้งพยายามจูบไซ้ซอกคองามระหงอย่างหิวกระหายในรสสวาทที่ไม่เคยได้กระทำมาก่อนในชีวิต “นายหัวขา... ถ้าอย่างนั้นไปที่เตียงกันนะคะ ตรงนี้มันจะสนุกอะไร” ศศิกรยอมที่จะตามใจเขาก่อน เธอเบียดกายเปลือยเปล่าให้แนบชิดอย่างยั่วยวนและไม่นึกอาย ก็เขาเห็นหมดแล้วนี่นา ซึ่งทิวากรจะต้องรับผิดชอบเธอไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน เพราะเรือนกายงามนี้ไม่เคยมีชายใดเคยได้เชยชมและยลโฉม เขาจะไม่มีวันสลัดเธอทิ้งง่ายๆ เหมือนดอกไม้ริมทาง ตราบใดที่มีแรงเธอจะเกาะติดหนึบเหมือนปลิงเลยทีเดียวเชียวล่ะ “คงช่ำชองมากสิท่า แต่เอาเถอะเมื่อเธอเสนอฉันก็จะสนอง” จบวลีดูแคลนร่างอรชรจึงถูกรวบขึ้นแล้วพาไปยังเตียงนอน เขาวางเธอลงเบาๆ พร้อมกวาดสายตาสำรวจทั่วทั้งเรือนกายก่อนจะโน้มตัวลงทาบทับแล้วบดจูบอย่างรุนแรงปนเร่าร้อน มือหนาใหญ่บีบเคล้นทรวงอกอิ่มอย่างหนักหน่วง ศศิกรแอ่นอกรับสุขกับสัมผัสอย่างล้นเหลือ เธอล้วงมือเข้าไปภายใต้อาภรณ์ก็ต้องพบกับบางอย่างที่เกินตัว รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจเผยขึ้นก่อนจะทำการออกแรงบีบแล้วหักงออาวุธลับของเขาสุดกำลัง “โอ๊ย!” ทิวากรร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกจุกและเจ็บตรงกล่องดวงใจ เท่านั้นยังไม่สาแก่ใจ คนตัวเล็กออกแรงถีบเขาจนกระเด็นตกไปกองอยู่ที่พื้นอย่างไม่เป็นท่า “ยัยตัวแสบ กล้าดียังไงมาทำร้ายฉันฮะ!” เจ็บถึงเพียงนี้แล้วยังจะชี้หน้าต่อว่าเธออีก ช่างปากดีนักนะ “ใครใช้ให้คุณมาฉวยโอกาสกับฉันก่อนล่ะ” เธอพูดเยาะพร้อมก้าวขาลงจากเตียงเดินเปลือยกายโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งอวดสายตาชายหนุ่มอย่างไม่นึกอาย “แต่พ่อของเธอทำร้ายพ่อฉันเกือบตาย ดังนั้นเธอต้องชดใช้แทน!” “ได้! แต่ไม่ใช่วิธีนี้ คุณจะใช้ฉันเหมือนวัวเหมือนควายยังไงก็เชิญ ฉันไม่เกี่ยง ส่วนเรื่องบนเตียงสำหรับสามีในอนาคตเท่านั้น เข้าใจไหม!”