“ปล่อยฉันนะไอ้หมอบ้า!!! ไอ้คนโรคจิต คุณจะทำอะไร อย่ามาทำบ้าๆ กับฉันแบบนี้นะ” ร่างสวยบนเตียงกว้างถอยหลังกรูดไปยังอีกฝากของเตียงพยายามจะหนีให้พ้นจากเจ้าของแววตาที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหาย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อาจทำตามอย่างที่เธอนั้นตั้งใจไว้ได้ เพราะในเวลานี้เรือนร่างอรชรถูกมือใหญ่กระชากรั้งร่างบางของเธอเอาไว้ได้เสียแล้ว คุณหมอปกป้องผลักเบาๆ ให้เธอนอนหงายแผ่หราลงไปบนฟูกหนานุ่มและร่างของเขาก็ได้ขึ้นไปนอนทาบทับตรึงร่างสวยเอาไว้ใต้กายแกร่ง สองแขนสล้างถูกสองมือใหญ่ยึดแน่นเอาไว้เหนือศีรษะจนหญิงสาวไม่อาจดิ้นหนีไปไหนได้อีกเลย “จะ...จะทำอะไร” “กลัวหรือไง คืนนั้นเรายังอ่อยพี่เสียจนพี่เกือบจะตบะแตกอยู่แล้ว มาถึงตอนนี้เรายังเหลือความกลัวอีกหรือ จำได้หรือเปล่าแพงขวัญว่าเรายังชวนพี่ให้มาเป็นสามีเราเลย” “ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าไอ้หมอโรคจิตที่พ่อบังคับให้แต่งงานด้วยจะเป็นคุณ ถ้าฉันรู้ตั้งแต่คืนนั้นนะฉันฟาดด้วยขวดเหล้าหัวแบะไปแล้ว ลงจากตัวฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ยังไงๆ ฉันก็จะไม่แต่งงานกับคนบ้าอย่างคุณแน่คุณปกป้อง” “เสียใจด้วยนะ เราไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นในเรื่องนี้แล้วล่ะ เพราะเรื่องนี้พี่จะเป็นคนตัดสินใจเองสาวน้อย พี่อยากแต่งงานกับเราใจจะขาดอยู่แล้วรู้ไหม ยังไงเราก็หนีพี่ไม่พ้นหรอกทูนหัว” “ฉันไม่แต่งงานกับคุณแน่ไอ้หมอบ้า ไอ้คนโรคจิตปล่อยฉันนะ ฉันเกลียดคุณ!!!” “คำก็บ้า สองคำก็บ้าถ้างั้นก็ลองมีผัวเป็นคนบ้าดูหน่อยแล้วกัน โรคจิตเหรอเดี๋ยวพี่จะโรคจิตให้เธอได้ลิ้มลองก็แล้วกันนะ โซ่ แส้ กุญแจมือในรถพี่มีพร้อมเดี๋ยวพี่จะจัดให้ชุดใหญ่เลยคนสวย พร้อมจะมีผัวโรคจิตหรือยังล่ะทูนหัวของพี่”