“อย่าหนี อย่าดื้อกับพี่อีกได้ไหมเพิร์ล รู้ตัวไหมว่าเราน่ะทำให้พี่เครียดจนแทบจะเป็นบ้า หัดฟังผัวเชื่อผัวบ้างรู้ไหม” “อื้อ คุณฟราน ได้โปรดเถอะค่ะ ช่วยเพิร์ลที เพิร์ลทรมานเหลือเกินแล้ว” มุกอันดาร้องสะอื้นบอกพร้อมกับลนลานถอดเสื้อผ้าของตนเองออก แล้วพลิกร่างบางขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างแกร่งกำยำ “โอ้พระเจ้า! เพิร์ลน่ารักมาก มากที่สุดเลยรู้ตัวไหม แต่พี่จะไม่ช่วยนะถ้าเพิร์ลยังไม่รับปากพี่” มาเฟียหนุ่มร้องลั่นอย่างถูกใจ เมื่อเห็นแม่ไข่มุกสุดสวาทขาดใจกลายเป็นแม่กระต่ายสาวผู้เร่าร้อนไปเรียบร้อยแล้ว และนี่แหละคือนาทีที่เขารอคอย “ค่ะ เพิร์ลจะไม่หนี ไม่ดื้อกับคุณฟรานอีกแล้ว” “ดีมาก แต่ห้ามเรียกพี่ว่าคุณฟรานอีก ให้เรียกพี่ เรียกคุณ หรือจะเรียกว่าผัวจ๋าก็ได้ แล้วแต่เพิร์ลจะถนัด” ฟรานเซสโก้ยิ้มยั่วดึงเกมส์รอดูท่าทีของแม่สาวเร้าร้อน ทั้งๆ ที่เขาสติขาดผึงไปตั้งแต่ที่ได้เห็นเธอยั่วยวนเขาแล้ว “ค่ะ ผัวจ๋า อ่าส์...อย่าจะทรมานเพิร์ลอีกเลย สงสารเพิร์ลเถอะค่ะ นะ อ่าส์...” เมื่อได้ยินเมียรักเอ่ยออกอ้อนเรียกตนเองด้วยคำนี้ ฟรานเซสโก้ถึงกับความอดทนสิ้นสุดลงทันที!