“ฉันรักคุณอันเดรีย ไม่ว่าจะตอนนั้นหรือว่าตอนนี้ฉันก็รักคุณ แต่ฉันก็อยากให้คุณเข้าใจว่าเรารักกันไม่ได้ คุณเป็นพี่เขยของฉัน เป็นสามีของพี่สาวฉัน เราสองคนก็แหกกฏในข้อนี้ไปไม่ได้คุณเองก็รู้อยู่แก่ใจนี่คะ” “ผมรู้ลีล่าและผมก็รู้ดีว่าเป็นเพราะอะไรทำไมผมถึงต้องกลายไปเป็นพี่เขยของคุณแทนที่จะเป็นสามี ทั้งหมดที่ผมทำลงไปไม่ใช่เพื่อนริยาหรือว่าใครทั้งนั้น ที่ผมทำลงไปผมทำตามความต้องการของคุณ เวลาผ่านไปห้าปีแล้วผมทนทุกข์ทรมานมานานแล้วลีล่า ต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมเจ็บปวดอีกต่อไป ถ้าคุณไม่ต้องการผม ไม่ต้องการที่จะให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมคุณก็ไปได้เลยเพราะมันคงไม่มีประโยชน์อะไรที่ผมจะเหนี่ยวรั้งคุณไว้ ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่คุณแล้วคนดี” “ฉันทำใจไม่ได้จริงๆ อันเดรีย มันเร็วเกินไป” หญิงสาวยังยืนยันคำเดิมว่าเธอนั้นทำใจไม่ได้ และมันก็เป็นจริงอย่างที่เธอพูดออกมาเพราะเรื่องนี้มันละเอียดอ่อนเกินกว่าที่เธอจะตัดสินใจเพียงห้านาทีตามที่เขากำลังคาดคั้นเอาคำตอบจากเธอ “มันช้าเกินไปต่างหากทูนหัว คุณกลับมาช้าเกินไปผมรักคุณนะลีล่า รักมากเหลือเกินคุณเองก็รู้ดีแต่ทำไมคุณถึงคอยแต่จะผลักไสผมให้ออกไปจากชีวิตของคุณ” “คุณเป็นพะ...” คำพูดว่าพี่เขยที่เธอกำลังจะพูดโต้เถียงเขานั้นถูกกลืนหายกลับเข้าไปในลำคอเพราะเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอีกต่อไป ริมฝีปากร้อนๆ กดกระชับลงมาที่เรียวปากอิ่มของเธอเพื่อเป็นการปิดปากไม่ให้เธอนั้นพูดออกมาอีกครั้งว่าเขาเป็นพี่เขยของเธอ “ผมเป็นของคุณลีล่า เป็นของคุณคนเดียวเท่านั้นที่รัก อย่าปฏิเสธความต้องการของตัวเองอีกเลย แค่คุณกับผมเท่านั้นทูนหัว ความสุขของเรามีอยู่แล้วที่รักอย่าปล่อยให้มันหลุดลอยไปเลย ผมรักคุณลีล่า รักคุณคนเดียวเท่านั้น” สุ้มเสียงที่อ่อนโยนเอ่ยออกมาอยู่แนบชิดกับริมฝีปากของเธอเพื่อเป็นการตตอกย้ำความรู้สึกของหญิงสาวช่วยให้เธอตัดสินใจได้ว่าควรจะทำเช่นไรต่อไป แต่เขาก็ไม่รอให้เธอโต้ตอบอะไรเขาออกมาอีก เพราะว่าริมฝีปากที่โหยหาความอบอุ่นของปากเธอนั้นได้ประกบปิดลงไปที่กลีบปากนุ่มอีกหนหนึ่งและครั้งนี้มันก็ช่างดูดดื่มและเนิ่นนานเหลือเกิน นานสมกับความคิดถึงและโหยหาที่เขามีต่อเธอ จากจุมพิตที่เต็มไปด้วยความอ่อนนุ่ม โหยหาและเว้าวอนในเวลานี้มันแปรเปลี่ยนแล้ว มันเปลี่ยนไปเป็นความเร่าร้อนและดุดันตามประสาคนที่คุ้นเคยซึ่งก็เปรียบได้เหมือนแม่เหล็กขั้วบวกกับขั้วลบที่พร้อมจะดึงดูดเข้าหากันได้ทุกเมื่อ ปากแลกปาก ลิ้นแลกลิ้นกันเป็นพัลวันไม่มีใครยอมใครแล้วทั้งหมดนี้เป็นเพราะความโหยหาที่คนทั้งคู่มีต่อกัน ลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดอยู่ในโพรงปากนุ่มพร้อมกับกวาดต้อนความหวานล้ำ จุมพิตนี้มันช่างลึกซึ้งยิ่งนักในความรู้สึกของคนทั้งคู่และมันก็จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการกลับมาเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง “บอกผมสิว่าคุณไม่ต้องการผมลีล่าผมจะได้ปล่อยคุณไป”