ทุกสิ่งดำเนินไปในเวลาด้วยกันจึงมีสื่งที่เป็นอดีตของแต่ละสิ่งที่ทิ้งไว้ การจะเห็นอดีตของสิ่งต่างๆก็เป็นที่เปิดเผยได้บ้างตามการคงอยู่ในเวลาและตามความสามารถที่จะค้นได้พบ หากจะมองอดีตของสิ่งต่างๆให้เห็นได้อย่างมากที่สุดนั้นต้องอาศัยสิ่งที่เรียกว่าตาวิเศษหรือปัญญาญาณ ผู้เขียนได้กล่าวถึงการมองอดีตของสิ่งต่างๆตามความเข้าใจการมีอยู่บนโลกของสิ่งต่างๆอย่างที่ ไม่มีสิ่งใดสูญค่ะ เป็นการมองย้อนทิศทางของความเป็นมาเช่นเดียวกับการมองมะม่วงสักผลที่หลุดจากต้นมาแล้วแล้วมองย้อนหาต้นตอของมะม่วงนั้นจนเจอ และพบว่าชีวิตมีบางสิ่งที่เป็นชะตาที่สืบมาจากอดีตและมีพื้นที่รองรับความเป็นไปตามความเป็นมาในอดีต จึงมองความเป็นไปในปัจจุบันอย่างเข้าใจ การมองอดีตให้เห็นได้อย่างไกลที่สุดที่ผู้เขียนกล่าวถึงตามความเข้าใจนี้ยังให้ความสำคัญกับปัจจุบันเสมอและมากที่สุดค่ะ เพื่อไม่ก้าวเดินไปในทางที่ไม่พ้นทางเดิมหรือย้ำอยู่ในทางเดิมๆอย่างไม่พ้นไปเสียที ไม่ว่าจะมองอดีตให้ไกลได้ที่สุดเพียงเท่าใด สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือการไม่ประมาทในปัจจุบันเพื่อที่จะไม่วนอยู่ในทางที่เป็นอดีตอีก ซึ่งเป็นแง่คิดที่ได้จากการมองอดีตให้ได้ไกลที่สุดตามความเข้าใจของผู้เขียนค่ะ