ไม่รู้เป็นเวรซ้ำกรรมซัด พรหมลิขิตร้าย...เอ๊ะหรือกามเทพเล่นกล ก็ไม่น่าใช่อีก เป็นการแกล้งกันมากกว่า ที่ทำให้ “กฤติกา” ต้องมาเจอกับชายหนุ่มผู้แสนจะเอาแต่ใจ ปากว่ามือไว ล่อซ้ายหลอกขวาด้วยเพลิงกฤษณาเร่าร้อน จนลูกไก่น้อยตกเป็นทาสเสน่หา จากตอนแรกแค่เรื่องเข้าใจผิด ทว่าเมื่อได้ปะทะคารมและสัมผัสกับแม่เนื้อนุ่ม อันเจโล่ก็ตกหลุมลูกไก่น้อยอย่างจัง! จนต้องสรรหาทุกวิธีเพื่อดึงเอาเธอมาอยู่ใกล้ๆ ตัว “อยากได้มากหรือลูกไก่” “ถ้าไม่อยากได้ แล้วฉันจะขอจากคุณหาพระแสงอะไรเล่า” “ฉันไม่เคยให้อะไรใครฟรีๆ ซะด้วย ถ้าเธออยากได้ ก็ต้องยื่นข้อเสนอที่ทำให้ฉันสนใจ แล้วก็พอใจมากๆ หน่อยนะ เพราะไม่งั้นฉันก็ต้องกดสายทิ้ง...ปิดเครื่องและโยนเจ้าเครื่องนี้ลงไปในทะเลซะ จะได้ไม่มีใครโทรมากวนเราได้อีก” “ไอ้...ไอ้มาเฟียบ้า” คนกำลังเครียดอยู่ ยังจะมาซักใบให้เรือเสียอีก มันน่านัก...น่าเอารองเท้าตบปากไอ้คนชั่วนี่จริงๆ “หือ...ด่าฉันหรือลูกไก่ งั้นก็...” “อย่านะ!!” รีบร้องห้ามเมื่ออันเจโล่ยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วหันแป้นมาให้เห็นว่าเขาจะกดปิดทั้งสายและเครื่อง “เออ...ยอมก็ได้ ไอ้มาเฟียบ้า อยากได้อะไรก็บอกมา “หืม...ไม่ใช่นะ” นิ้วยาวยกขึ้นส่ายไปมาเบาๆ “เธอต้องเป็นคนเสนอไม่ใช่หรือไง...ลูกไก่” “ฉันไม่ใช่ผู้วิเศษนะ จะไปตรัสรู้ได้ไงล่ะว่าไอ้ผู้ชายหน้าไม่อายอย่างคุณต้องการอะไรนะ”