“ก็แค่นางบำเรอถูกกฎหมาย อย่าสะเออะมาตีฝีปากกับฉัน” มโนยืนปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตทีละเม็ดอยู่หน้ากระจกโดยไม่ยี่หระต่อสายตาของคนที่นั่งบนเตียงด้านหลังตน “อย่างน้อยฉันก็มาแบบถูกกฎหมายไม่ใช่เหรอคะสามีขา...” หล่อนลากเสียงเล็กโต้ตอบ พลางลุกขึ้นเดินมาสวมกอดร่างสูงใหญ่จากทางด้านหลัง มือใหญ่ที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายหยุดทันที เมื่อมือน้อยของตะลิงปลิงลูบไล้แผงอกกว้างของตน “ให้ตายสิ! ทำไมฉันต้องตื่นทุกครั้งที่เธอสัมผัสด้วยวะ!” มโนสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด พลางกระชากมือเล็กออกจากหน้าอกตน แล้วหมุนตัวกลับมาประจันหน้าคนตัวเล็กกว่าอย่างรวดเร็ว “หิวมากใช่ไหม? ฉันแค่ไม่เอาเธอสามชั่วโมงเองนะแสบ” มโนอยากจะบ้าตาย ทำไมหล่อนเซ็กซี่น่าขย่มแบบนี้ มือใหญ่เคลื่อนมาบีบขยำเต้างามที่บดเบียดชุดนอนซีฟองบางเบาอวดตาตนทันที “อะ! อ่า!” หล่อนครวญครางพร้อมแอ่นอกอวบอิ่มเสนอเร้าบุรุษตรงหน้าด้วยความท้าทาย ปากน้อยแสยะยิ้มสมเพชมโน เพราะยังไง มโนก็พ่ายแพ้ต่อเรือนร่างของหล่อนอยู่วันยังค่ำ