การแก้แค้นครั้งนี้...ช่างหอมหวาน เมื่อฆาตกรสาวเดินมาให้ลงทัณฑ์อย่างเต็มใจ มีหรืออสุเรนทร์จะปฏิเสธ... แต่ไม่รู้ว่า งานนี้ใครจะเจ็บกว่ากัน ************************************ “คนอย่างเธอจะชดใช้อะไร ในเมื่อคนที่ฉันสูญเสียไปเป็นภรรยา หรือเธอจะมาเป็นเมียให้ฉันล่ะ” “เอ่อ...” คนต้องตอบไม่รู้เช่นกันว่า จะทำอะไรให้มันดีขึ้น “เธอไม่มีทางชดใช้ได้หรอกกังสดาล กลับไปซะ” “กั้งจะเป็นภรรยาให้คุณยักษ์” กังสดาลพูดเสียงแผ่วๆ ไม่รู้เหมือนกันว่า คิดถูกหรือคิดผิด รู้เพียงอยากทำอะไรสักอย่างเผื่อนรกในใจจะเบาบางลงบ้าง และอยากจะอยู่ดูแลชายหนุ่มทดแทนในสิ่งที่เขาสูญเสียไป ถึงแม้รู้ไม่มีทางแทนที่บุษบาได้ เธอขอเพียงได้ไถ่บาป “เฮอะ เป็นเมียคนขี้คุกน่ะเหรอ เอาความคิดอย่างนี้มาจากที่ไหน ช่างใฝ่สูงเสียจริง” ชายผู้สูญเสียหัวเราะสุดเสียง ขบขันเป็นอย่างมากในความคิดของกังสดาลโดยวิธีนี้ก็ถือว่าใช้ได้ แต่เขาต้องการมากกว่านั้น “กั้งพูดจริง ในเมื่อกั้งทำให้คุณยักษ์สูญเสียภรรยาไป กั้งก็จะเป็นภรรยาให้คุณยักษ์จนกว่าคุณจะพอใจ” “งั้นก็ดี ถ้าเธอไม่รังเกียจะมีผัวเป็นคนขี้คุก อ้อ...ถ้าแถมลูกให้ฉันอีกสักคนสองคนจะดีมาก ถือว่าเป็นโปรโมชันเสริมหลังสร้างบาปละกันนะกังสดาล”ในเมื่อคนกระทำผิดอยากจะรับผิดชอบ เขาเองก็ไม่ขอขัด แล้วไยจะละทิ้งความแค้นไปในเมื่ออีกฝ่ายเต็มใจจะให้ลงโทษ เพียงแค่การแก้แค้นจะเหมือนขนมหวานที่เคลือบยาพิษ มันจะค่อยๆ ซึมเข้าไปในร่างกาย แล้วมุ่งตรงสู่หัวใจ อาจต้องใช้เวลาหน่อยแต่รับรองว่า กังสดาลจะได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวด หญิงสาวไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำใด เพียงแค่ลอบสบสายตาอันทรงอำนาจ ก่อนชายหนุ่มจะขับรถเอทีวีจากไป แต่ไม่วายทิ้งคำท้ายให้กังสดาลรู้สึกเหน็บหนาวไปทั่วกาย “จำไว้ให้ดีนะกังสดาล การมาเป็นเมียของพ่อเลี้ยงอสุเรนทร์มันไม่ง่ายอย่างที่คิด และคนที่นี่พร้อมจะฆ่าเธอทุกเมื่อ”