"จังหวะที่ชายหนุ่มตรงโพเดียมเงยหน้าขึ้นมา ทำให้นัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลเข้มอมทองของคนกำลังขยับเข้าที่นั่งสานสบเข้ากับดวงตาคมดุ ดำสนิทดั่งท้องฟ้าคืนเดือนมืดคู่นั้น ก้อนเนื้อน้อยๆ ในอกข้างซ้ายก็พลันเต้นผิดจังหวะเป็นครั้งแรกในรอบยี่สิบปี แม้รู้ว่าเสียมารยาทเพียงใดที่จ้องมอง แต่ก็ไม่อาจถอนสายตาจากใบหน้าคมคาย จมูกโด่งเหมือนมีเชื้อสายชาวตะวันตกรับกับริมฝีปากอิ่มเต็มได้รูปอย่างบุรุษนั้นได้ เธอเคยพบผู้ชายหน้าตาดีมาก็ไม่น้อย ทั้งรุ่นราวคราวเดียวกันและแก่กว่า ทว่าคนตรงหน้าไม่ได้มีดีเพียงแค่รูปลักษณ์ แต่ยังให้ความรู้สึกดึงดูดบางอย่างที่หญิงสาวบอกไม่ถูก และไม่เคยรู้จักมาก่อน เข็มยาวที่สุดของนาฬิกากระดิกไปแค่สี่ห้าครั้งก็จริง แต่กลับนานเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์ในความรู้สึก กว่าที่เธอจะดึงตัวเองออกจากภวังค์แล้วทำได้แค่ก้มหน้างุดลงด้วยความเขินอาย…"