“มิลลี่!! กลับวังกับลุงเดี๋ยวนี้!!” ชีคกาซิสทรงตะโกนคำรามลั่น พร้อมกับถลาเข้าไปกระชากร่างกลมกลึงของมิรันดาออกมาจากการโอบกอดของนาอีม ท่ามกลางความตกตะลึงงันของทุกคนในห้อมสมุด “ท่านลุง!” มิรันดาที่ถูกฉุดกระชากขึ้นไป เมื่อเห็นว่าใครเป็นผู้กระชาก เด็กสาวถึงกับตกใจสุดขีด เพราะไม่คิดว่าท่านลุงที่วันนี้ติดราชกิจทั้งวัน จะมาอยู่ที่นี่ได้ ส่วนอีกคนที่เมื่อครู่ยังเล่นหยอกเย้ากับเพื่อนสาวอยู่ดีๆ บัดนี้กำลังโดนสายพระเนตรอาฆาตของท่านชีคกาซิสจ้องมาให้ราวกับกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา ทำให้ชายใจหญิงอย่างนาอีม ถึงกับต้องรีบก้มหน้างุดกลัวท่านชีคจนแข้งขาสั่นไปหมด “กลับวังกับลุงเดี๋ยวนี้! เรามีเรื่องต้องคุยกัน!” ทรงตรัสสั่งมิรันดาเสียงดุกร้าว หากแต่สายพระเนตรอาฆาตก็ยังไม่ละไปจากไอ้คนที่มันบังอาจมาโอบกอดดวงพระทัยของพระองค์ “แต่ว่ามิลลี่กำลังจะไปทานข้าวกับนาอีมนะคะท่านลุง ท่านลุงอนุญาตให้มิลลี่ไปนะคะ” มิรันดาช้อนสายตาหวานขึ้นเอ่ยออดอ้อน อย่างที่เธอชอบทำทุกครั้งเวลาที่ต้องการอ้อนเอาอะไรจากผู้เป็นลุง เมื่อเห็นดังนั้นชีคกาซิสถึงกับพระทัยอ่อนยวบไปกว่าครึ่ง ก็มิรันดานั้นคือดวงพระทัยของพระองค์ เพราะฉนั้นสิ่งใดที่เด็กสาวต้องการหรือปรารถนา ไม่เคยมีสักครั้งที่พระองค์จะกล้าปฏิเสธ แต่ว่าครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน ครั้งนี้พระองค์จะขอพระทัยแข็งสักครั้ง เพราะชีคหนุ่มทรงรู้ตัวดีว่าหัวอกหัวใจของพระองค์มันจะเจ็บมากแค่ไหน ถ้าวันนี้พระองค์ปล่อยให้มิรันดาไปกับนาอีม พระองค์คงทนไม่ได้เด็ดขาด “ไม่ได้! เราต้องกลับวังกับลุง เดี๋ยวนี้!!” ทรงตวาดยืนยันคำเดิมดังลั่น “แต่ว่า...........” มิรันดาพยายามจะเอ่ยอ้อนวอน “ท่านลุง ให้มิลลี่ไปกับนาอีมนะคะ นะ นะคะ” มิรันดาพยายามอ้อนดูอีก แต่เมื่อเห็นผู้เป็นลุงยังนิ่งเฉย เด็กสาวเลยหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากนาอีมแทน ถึงแม่ชีคหนุ่มจะแกล้งทำเป็นนิ่ง ไม่สนพระทัยในสิ่งที่เด็กสาวกำลังอ้อนขอ แต่หากว่าสายพระเนตรคมก็แอบชำเลืองมองมิรันดาอยู่ตลอด จนเมื่อเห็นเด็กสาวกำลังส่งสายตาออดอ้อน ไปให้ไอ้เจ้านาอีม อารมณ์เดือดดาลของชีคกาซิสถึงกับตีขึ้นมาอีกระรอก “ห้ามมองมัน!” ไม่ดุเปล่า แต่ชีคกาซิสกลับรีบเดินมาตัวเองมาบังกั้นเอาไว้ ทรงไม่ยอมให้มิรันดาส่งสายตาไปอ้อนใครได้อีก ถ้าจะอ้อนก็ต้องอ้อนพระองค์คนเดียวเท่านั้น