บ้านใกล้ทะเลบางขุนเทียน ลมแรงและตอนดึกจะหนาวมาก…เธอลุกขึ้นหยิบผ้าห่มผืนหนึ่ง เดินออกไปห่มผ้าห่มให้เขา ด้วยคิดว่าเขาหลับอยู่ แต่… “ว้าย” เธอถูกเขาดึงเข้าไปกอด ร่างบอบบางในชุดนอนบาง ที่ไม่ทันได้คิดว่าดึกแล้วเขาจะยังนอนไม่หลับ เลยไม่ได้ใส่เสื้อคลุมออกมาจากห้องนอน ถูกเขาดึงเข้าไปกอด ท่ามกลางแสงไฟดวงเล็ก ๆ ของมุมบ้านที่ส่องแสงสว่างกระจายไปทั่ว พอมองเห็นได้ “ผมนอนไม่หลับ ข้างนอกนี่หนาวจะตาย” เขาบอกเธอเบา ๆ แต่สองแขนแกร่งยังคงโอบกอดเธอไว้ รีญาอายจนหน้าเธอแดงจัด เธอมองไม่เห็นหน้าตัวเองหรอก แต่เขามองเห็นหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เขายิ้ม… “ให้ผมเข้าไปนอนในห้องกับคุณได้ไหม ผมจะไม่ทำอะไร หากคุณไม่ยอม” “ปล่อยก่อนสิคะ กอดไว้อย่างนี้ แล้วจะเข้าไปนอนในห้องได้อย่างไร” เธอหน้าแดงตอบกลับเขา สองแขนแกร่งคลายออก รีญาขยับกายลุกขึ้นจากบนร่างหนาของเขา เธอมองหน้าเขา “สัญญานะคะว่าจะไม่ทำอะไร หากรีญาไม่ยอม”