ในคืนที่ฝนพรำ... ความมึนเมามีสติแบบครึ่งๆ กลางๆ ทำให้เขากระทำย่ำยีกับร่างกายของเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งพอตื่นขึ้นมาเขากลับจำหน้าเธอไม่ได้ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใคร แต่เจ้าของร่างนุ่มนิ่มคนนั้นก็ยังใจดีทิ้งของต่างหน้าเป็น ‘ต่างหูเต่าทองตัวเล็กๆ’ ข้างหนึ่งไว้ใต้หมอน อันเป็นเบาะแสให้เขาได้ตามหา ว่าแต่...ทำไมต่างหูคู่นั้นไปตรงกับลูกแม่ครัวที่บ้าน...หัวใจโตมรกระตุกวาบทันที เขาทำอะไรลงไป... เด็กนั่น! ***** ....ขิง ยิ่งแก่มันยิ่งแรง “ไปตัดผมมาทำไม” “ก็ อยากเปลี่ยนบ้างค่ะ ผมยาวดูแลยาก เปลืองแชมพูด้วย” หญิงสาวคลี่ยิ้มอ่อน “เดี๋ยวมันก็ยาวใหม่” ฝ่ายชายสวนกลับหน้าบึ้ง “นั่นสิ เหมือนหางจิ้งจก เดี๋ยวมันก็งอกออกมาใหม่” กระแทกคำพูดแล้วเขาก็หันตัวเดินเข้าไปในห้องทำงาน ปล่อยให้หญิงสาวยืนงุนงงกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของเขาอย่างไม่เข้าใจ “คนบ้า อยู่ดีๆ มาว่าผมเราเหมือนหางจิ้งจก...ชิ!” **** โหลดตัวอย่างอ่านก่อนเลยคร่า :D *หมายเหตุ จำนวนหน้าหนังสือลดลง เพราะมีการจัดหน้าใหม่ให้สวยงามขึ้นเหมือนกับรูปเล่มที่ตีพิมพ์ค่ะ แต่จำนวนคำยังเท่าเดิม :-D